این ناحیه در ۲۱ درجه و ۵۴ دقیقه عرضِ شمالی و ۹۱ درجه و ۲ دقیقه طولِ شرقی واقع شده و ۵۰۰، ۱۰ کیلومتر مربع وسعت دارد که ۱۳۰ کیلومترمربع آن را آب فراگرفته است.
این ناحیه باکلا (اسماعیلی پور) نام داشت و در دورانِ حکومت بابریان، «سرکار» ی مستقل بود، تا این‌که یکی از رجال معتبر بابری در دربارِ داکا، به نام آغاباقر، که تابع نوابِ مرشدآباد بود و اراضی وسیعی در بزرگ امیدپور داشت، در ۱۱۵۴/۱۷۴۱ شورش زمینداران هند و مذهبِ محلی را سرکوب کرد و آن‌جا را به تصرف خویش درآورد.
آغاباقر شهرکی را که مرکز داد و ستد و بازارمحلی پررونقی بود و در ۲۱ کیلومتری جنوبِ شرقی باریسال قرار داشت مرکز اداره حکومت خود ساخت و آن را باقرگنج (= باقربازار) نامید.
پس از مرگ آغاباقر در ۱۱۶۷/۱۷۵۳، تمامی این منطقه به راجه بَلّبْهوْ رایِ بِکْرَم پوری منتقل شد که «دیوانِ » نایب ناظم داکا بود.
به این ناحیه بارها در قرن دوازدهم/ هیجدهمقبیله تاراجگر مگه، که اصل‌شان از برمه بود، تاخت و تاز کردند.
مَراته‌ها در ۱۱۶۲/۱۷۴۸ـ۱۷۴۹ به این ناحیه رخنه کردند، اما مسئولانِ محلی آن‌ها را با کمک مهاجران پرتغالی بیرون راندند.
این منطقه در معرض سیل و طوفان‌های شدید قرار دارد، و علاوه بر این، هنگام وقوع این طوفان‌ها، صداهای مهیبی با فواصل منظم شبیه به صدای شلیک توپ شنیده می‌شود که به «گُندِباریسال» معروف است.
هنوز علت این پدیده جوّی معلوم نشده است.
