بنیبارق
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بنی بارق (بارق)، از
قبایل عرب قحطانی میباشد.
نسب
قبیله به یکی از شاخههای خزاعه، از تیره أزْد، میرسد.
نیای قبیله سعد بن عدی بن حارثة بن عمرو مزیقیاء نام داشت.
بنی بارق در
دوره جاهلیت با
بنی نُمَیْر پیمان دوستی بسته بودند.
در وجه تسمیه آنان به بارق، روایات مختلفی هست؛ برخی نام قبیله را برگرفته از نام رشته کوهی نزدیک سَراة دانستهاند؛
و برخی دیگر بر آناند که نیای قبیله در مسیر حرکت خود نزدیک آبی به نام بارق در ناحیه سراة منزلگاه ساخت و در پی آن قبیله بدین نام شهرت یافت.
عدهای نیز نوشتهاند که نیای قبیله در کوههایی بدین نام در سواد نزدیک
کوفه منزل کرده بود؛
اما بیشتر روایات آن را رشته کوهی نزدیک سراة دانستهاند.
به نوشته
یاقوت حموی، اَزْدیان به روزگار پیش از
اسلام، در نزدیکی کوههای سراة به قبیله خثعم برخوردند و با آنان به نبرد پرداختند و برخی از قبایل ازد، از جمله بارق، پس از بیرون راندن خثعمیان در آنجا ساکن شدند.
گفته شده است که این قبیله پس از ظهور اسلام، در نزدیکیِ کوفه سکنی گزیدند و همانگونه که اشاره شد بکری نیز اقامت آنان را در کوههای سواد کوفه تأیید کرده است، هرچند اشاره او به نیای قبیله است که به دورانِ پیش از اسلام بازمی گردد.
افزون بر این، یاقوت حموی نیز به بارقیان اهل کوفه اشاره کرده است.
کایتانی بر آن است که قبیله بارق پس از ظهور اسلام بر
شرک خود باقی ماندند؛
و با
پیامبر پیمان بستند.
از همراهی این قبیله با
مسلمانان در
جنگهای نخستین اسلامی نیز شواهد فراوانی وجود دارد.
(۱) ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت ۱۳۹۸/۱۹۷۸.
(۲) ابن حزم، جمهرة انساب العرب، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (تاریخ مقدمه ۱۳۸۲/۱۹۶۲).
(۳) ابن دُرَید، کتاب الاشتقاق، چاپ عبدالسلام محمد هارون، بغداد ۱۳۹۹/۱۹۷۹.
(۴) ابن سعد، الطبقات الکبری، بیروت ۱۴۰۵/ ۱۹۸۵.
(۵) ابن منظور، لسان العرب، قم ۱۳۶۳ ش.
(۶) ابن هشام، السیرة النبویة، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت (بی تا).
(۷) علی بن حسین ابوالفرج اصفهانی، کتاب الاغانی، بیروت (بی تا).
(۸) بطرس بستانی، کتاب دائرة المعارف، بیروت (بی تا).
(۹) عبدالله بن عبدالعزیز بکری، معجم ما استعجم من اسماء البلاد و المواضع، چاپ مصطفی سقا، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۱۰) عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
(۱۱) محمد بن جریر طبری، تاریخ الطبری: تاریخ الامم و الملوک، بیروت ۱۴۱۳/ ۱۹۹۲.
(۱۲) احمد بن علی قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۴.
(۱۳) عمررضا کحاله، معجم قبایل العرب القدیمة و الحدیثة، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.
(۱۴) یاقوت حموی، معجم البلدان، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بنیبارق»، شماره۱۹۷۰.