بادِن (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بادِن (به فتح با و کسر دال) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای فربه و چاق است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص جمع آوری زکات از این واژه استفاده نموده است.

---

بادن به معنای فربه و چاق است.
چنان‌که در اقرب الموارد آمده است که این واژه در مذکّر و مونّث به کار می‌رود و جمع آن «بُدَّن» (به ضم اوّل و فتح و تشدید دوم) است.

---

برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - بُدَّناً - نامه ۲۵ (توصیه به عامل زکات)

آن حضرت (علیه‌السلام) به عامل زکات می‌نویسد: زکات را جمع کن، تا شتران فربه را پیش ما آوری.
«حَتَّى تَأْتِيَنا بِإِذْنِ اللهِ بُدَّناً مُنْقِيات، غَيْرَ مُتْعَبات وَ لا مَجْهودات، لِنَقْسِمَها عَلَى كِتابِ اللهِ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ (عليه‌السلام).»
«تا پیش ما بیاوری شتران فربهی که مغز استخوانشان پر است. نه رنج کشیده و از طاقت رفته! تا آن‌ها را طبق کتاب خدا و سنّت پیامبرش (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) تقسیم نماییم.»

---

این لفظ فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

---