باباکمال جندی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
باباکَمال‌ِ جُنْدی،
صوفی بزرگ
سلسله کبرویه می باشد.
نام و نسب و تاریخ و محل ولادت و وفات او معلوم نیست.
تنها با دانستن اینکه استاد او
شیخ نجم‌الدین کبری در ۶۱۸ق/۱۲۲۱م به دست
مغولان کشته شده، می‌توان احتمال داد که باباکمال در نیمه دوم
سده ۶ و نیمه اول سده ۷ق زندگی می‌کرده است.
از مهم‌ترین وقایع زندگانی باباکمال، سفرش به
ترکستان در مقام خلیفگی نجم‌الدین کبری است، بدین شرح که نجم‌الدین کبری خرقه‌ای به وی داده، و او را روانه ترکستان ساخته است تا آن را به
مجدالدین احمد ، فرزند
مولانا شمس‌الدین مفتی که از مریدان شیخ بوده است، بپوشاند و به تربیت معنوی او بپردازد.
مجدالدین احمد از تأثیر تعلیم و هدایت باباکمال در
سیر و سلوک به مراتب عالی رسید.
به گزارش منابع،
شمس‌تبریزی و
فخرالدین عراقی هر دو به باباکمال ارادت می‌ورزیده، و از ارشاد و هدایت او بهره‌ور شده‌اند
(۱) ابن کربلایی، حافظ حسین، روضات الجنان، به کوشش جعفر سلطان القرایی، تهران، ۱۳۴۴-۱۳۴۹ش.
(۲) جامی، عبدالرحمان، نفحات الانس، به کوشش محمود عابدی، تهران، ۱۳۷۰ش.
(۳) خوارزمی، حسین، جواهرالاسرار، به کوشش محمدجواد شریعت، اصفهان، مشعل.
(۴) معصوم‌علیشاه، محمدمعصوم، طرائق الحقائق، به کوشش محمدجعفر محجوب، تهران، ۱۳۱۸ش.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «باباکمال جندی»، ج۱۱،ص۴۲۵۷.
