باباسنکو

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

باباسَنْکو (یا، سنگو)، درویشی مجذوب از ماوراءالنهر که «از وی کرامات و خوارق عادات ظهور می‌نمود».

---

وی معاصر تیمور و یکی از چند صوفی‌ای بود که تیمور به دلایل سیاسی به آنان نزدیک شد.

---

«سنکو» معنایی روشن ندارد و شاید صورتی از کلمه سونگو به معنی نیزه باشد؛ احتمال دارد که این بابا، نیزه ای به عنوان یکی از وسایلش با خود حمل می‌کرده است.

---

ظاهراً تمام عمر او در اَنْدخود (ماوراءالنهر) گذشت و به سبب کراماتش در آن‌جا شهرتی خاص یافت.

---

تیمور در مسیر نخستین یورش خود به ایران در ۷۸۲ به اندخود رسید و به دیدار باباسنکو رفت و با او همسفره شد.
باباسنکو بی هیچ دلیل آشکار، سینه بره بریانی را برداشت و به سوی او افکند.
تیمور از این حرکت خوشحال شد و آن را به فال نیک گرفت که همچنان که بهترین پاره گوشت به سوی او افکنده شده است، بهترین پاره زمین یعنی خراسان را نیز بزودی فتح خواهد کرد.

---

قبر باباسنکو در اندخود زیارتگاه بود.

---

جانشین مقام روحانی او نخست باباجان بابا و سپس باباابراهیم بود.
در کنار مزار این سه تن، خانقاهی ساخته شد که سالها دایر بود.

---

(۱) غیاث الدین بن همام الدین خواندمیر، تاریخ حبیب السیر، چاپ محمد دبیرسیاقی، تهران ۱۳۶۲ ش.

---