ایمان و رستگاری (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

از اثرات و جلوه‌های ایمان به خدا فلاح و رستگاری می‌باشد.

---

ایمان به خدا، موجب فلاح و رستگاری می‌شود:
«لا تجد قومـا یؤمنون بالله... اولـئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون؛ هیچ قومی را که ایمان به خدا ... آنها حزب اللّه اند؛ بدانید حزب اللّه پیروزان و رستگاران‌اند.»
یـایها الذین ءامنوا هل ادلکم علی تجـرة... • تؤمنون بالله... • یغفر لکم ذنوبکم... ذلک الفوز العظیم؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! آیا شما را به تجارتی راهنمائی کنم• به خدا ایمان بیاورید• (اگر چنین کنید) گناهانتان را می‌بخشد• و این پیروزی عظیم است!»
«.. ومن یؤمن بالله... ویدخله جنـت تجری... ذلک الفوز العظیم؛ ... و هر کس به خدا ایمان بیاورد ... و او را در باغ‌هایی از بهشت وارد می‌کند، ... این پیروزی بزرگ است!»

اولئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون، این جمله تشریف و بزرگداشتی است از همان افراد مخلص، می‌فرماید: اینها که دارای ایمانی خالص‌اند حزب خدای تعالایند، هم چنان که آن منافقین که در ظاهر اظهار اسلام می‌کنند، و در باطن کفار و دشمنان خدا را دوست می‌دارند، حزب شیطان‌اند، اینها رستگارند هم چنان که آنها زیانکارند.

---

کسی که ایمان به خدا آورد و عمل صالح انجام دهد، خداوند سیئات او را می‌پوشاند و از بین می‌برد، و او را در باغ‌هایی از بهشت وارد می‌کند که از زیر درختانش نهرها جاری است، جاودانه تا ابد در آن می‌مانند، و این پیروزی بزرگی است (و من یؤمن بالله و یعمل صالحا یکفر عنه سیئاته و یدخله جنات تجری من تحتها الانهار خالدین فیها ابدا ذلک الفوز العظیم).
به این ترتیب هنگامی که دو شرط اصلی، یعنی ایمان و عمل صالح، حاصل شود، این مواهب عظیم، پشت سر آن خواهد بود: بخشودگی گناهان که بیش از همه چیز فکر انسان را به خود مشغول می‌دارد، و بعد از پاک شدن از گناه ورود به بهشت جاودان، و نیل به فوز عظیم، بنابراین همه چیز بر محور ایمان و عمل صالح دور می‌زند و سرمایه‌های اصلی همین‌ها است، اینها کسانی هستند که در آن یوم التغابن نه تنها مغبون نیستند، بلکه به پیروزی بزرگ و فوز عظیم رسیده‌اند.

یغفر لکم ذنوبکم و یدخلکم جنات تجری من تحتها الانهار...، این جمله جواب شرطی است که در ظاهر کلام نیامده، ولی از آیه قبلی فهمیده می‌شود، و تقدیر کلام این است که: ان تؤمنوا بالله و رسوله و تجاهدوا فی سبیله یغفر لکم ذنوبکم... .
در آیه شریفه مورد بحث کلمه: ذنوبکم، مطلق آمده، یعنی نفرمود کدام گناه آمرزیده می‌شود. و از این اطلاق می‌توانیم نتیجه بگیریم که تمامی گناهان با شرایطی که ذکر شده آمرزیده می‌شود. اعتبار عقلی هم مساعد با این معنا است، چون این آمرزش در آیه شریفه مقدمه داخل شدن در بهشت جاودان ذکر شده، و معنا ندارد که کسی داخل چنین بهشتی بشود، در حالی که پاره‌ای از گناهانش آمرزیده نشده باشد. و‌ ای بسا به منظور اشاره به همین نکته بوده که دنبال آیه فرموده: و مساکن طیبة فی جنات عدن، یعنی جناتی ثابت و دائمی. پس دائمی و ثابت بودن آن جنات خود اشاره است به اینکه مغفرت مزبور در آیه شامل همه گناهان می‌شود. علاوه بر این، در آیه شریفه میان ثمن و مثمن معامله، مقابله واقع شده. آنچه مؤمن به خدا می‌دهد، متاع قلیل دنیای ناپایدار است، و آنچه خدا به مؤمن وعده داده تا او را دلخوش سازد تا با طیب نفس و اراده‌ای قوی به این معامله اقدام کند و خود را قربانی نماید متاع و زندگی دائمی و باقی است، و به همین جهت به منظور تاکید این مطلب در آخر فرمود: ذلک الفوز العظیم.

---