اهمیت تضرع (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

تضرع که در بعضی آیات قرآن هم در مورد آن سخن به میان آمده است دارای اهمیت زیادی می باشد.

---

به هنگام سختیها تذلل و تضرع در پیشگاه خداوند دارای اهمیت می باشد که در قرآن خداوند در این مورد می فرماید:
ولقد ارسلنا الی امم من قبلک فاخذنـهم بالباساء والضراء لعلهم یتضرعون• فلولا اذ جاءهم باسنا تضرعوا...ما به سوی امتهایی که پیش از تو بودند، (پیامبرانی) فرستادیم؛ (و هنگامی که با این پیامبران به مخالفت برخاستند،) آنها را با شدّت و رنج و ناراحتی مواجه ساختیم؛ شاید (بیدار شوند و در برابر حق ،) خضوع کنند و تسلیم گردند! •چرا هنگامی که مجازات ما به آنان رسید، (خضوع نکردند و) تسلیم نشدند؟! بلکه دلهای آنها قساوت پیدا کرد؛ و شیطان ، هر کاری را که می‌کردند، در نظرشان زینت داد! .شاید مقصود از اینکه هم باءساء را ذکر کرد و هم ضراء را این بوده که دلالت کند بر شدایدى که در خارج واقع شده ، نظیر قحطى و سیل و زلزله ، و همچنین خوف و فقر و بد حالى مردم .
ابتلاء امم قبل از امت اسلام به (( باءساء )) و (( ضراء )) ، تا شاید در برابر خدا سرفرود آورند.
و (( ضراعة )) به معناى ذلت و خوارى و (( تضرع )) به معناى تذلل است و مراد از آن در اینجا ذلیل شدن در برابر خداى سبحان است به این منظور که شاید گرفتاریها را رفع نماید.
وما ارسلنا فی قریة من نبی الا اخذنا اهلها بالباساء و الضراء لعلهم یضرعون.و ما در هیچ شهر و آبادی پیامبری نفرستادیم مگر اینکه اهل آن را به ناراحتیها و خسارتها گرفتار ساختیم؛ شاید (به خود آیند، و به سوی خدا) بازگردند و تضرع کنند!

---

زمینه تضرع امتها رسالت انبیا ذکر شده همانطور که در قرآن هم می خوانیم:
ولقد ارسلنا الی امم من قبلک فاخذنـهم بالباساء والضراء لعلهم یتضرعون.ما به سوی امتهایی که پیش از تو بودند، (پیامبرانی) فرستادیم؛ (و هنگامی که با این پیامبران به مخالفت برخاستند،) آنها را با شدّت و رنج و ناراحتی مواجه ساختیم؛ شاید (بیدار شوند و در برابر حق،) خضوع کنند و تسلیم گردند!
وما ارسلنا فی قریة من نبی الا اخذنا اهلها بالباساء و الضراء لعلهم یضرعون.و ما در هیچ شهر و آبادی پیامبری نفرستادیم مگر اینکه اهل آن را به ناراحتیها و خسارتها گرفتار ساختیم؛ شاید (به خود آیند، و به سوی خدا) بازگردند و تضرع کنند! .این آیات که بعد از ذکر سرگذشت جمعى از پیامبران بزرگ مانند نوح و هود و صالح و لوط و شعیب ، و پیش از پرداختن به سرگذشت موسی بن عمران آمده ، اشاره به چند اصل کلى است که در همه ماجراها حکومت مى کند، اصولى که اگر در آن بیندیشیم پرده از روى حقایقى پر ارزش که تماس با زندگى همه ما دارد برخواهد داشت .
نخست مى گوید: ((ما در هیچ شهر و آبادى ، پیامبرى نفرستادیم مگر اینکه مردمش را گرفتار ناراحتیها و بلاها ساختیم ، تا کمى به خود آیند و دست از طغیان و سرکشى بردارند و به سوى آن کس که همه نعمتها از وجودش سرچشمه مى گیرد بازگردند (و ما ارسلنا فى قریة من نبى الا اخذنا اهلها بالباساء و الضراء لعلهم یضرعون ).

---