اَنُوق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَنُوق (به فتح الف و ضم نون) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای پرنده
عُقاب است.
در بیان
حضرت علی (علیه‌السلام) خطاب به
معاویه در خصوص
خلافت، از این کلمه استفاده شده است.
این لفظ فقط یک‌بار در کلام امام (علیه‌السلام) به کار رفته است.
اَنُوق (بر وزن
صبور) به معنای مرغ عقاب آمده است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آن‌جا که به معاویه می‌نویسد:
«وَ قدْ أَتاني كِتابٌ مِنْكَ ذو أَفانينَ مِنَ الْقَوْلِ ... وَ تَرَقَّيْتَ إِلَى مَرْقَبَة بَعيدَةِ الْمَرامِ، نازِحَةِ الاَْعْلامِ، تَقْصُرُ دونَها الاَْنوقُ، وَ يُحاذَى بها الْعَيّوقُ.» «نامه‌ای از تو رسیده که مضمون آن درهم و پراکنده است ... خودت را به مرتبه‌ای کشانده‌ای که مقصدش دور و نشانه‌هایش بعید است، عقاب بلند پرواز بر آن نتواند رسید، و با ستاره عیوّق برابر خوانده می‌شود.»
یعنی به هیچ وجه شایستگی خلافت نخواهی داشت.
ابن میثم آورده است: معاویه در نامه خویش از آن حضرت (علیه‌السلام) درخواست کرده که خلافت را بعد از خودش به معاویه بدهد، تا معاویه با او
بیعت نماید.
۱ـ «مرقبه» به معنای مرتبه عالی.
۲ـ «نازحة» به معنای بعید و دور.
۳ـ «عیوّق» به معنای ستاره معروفی است.
این لفظ فقط یک‌بار در کلام امام (علیه‌السلام) به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «انوق»، ص۸۹.
