• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

انمله (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: انمله (قاموس قرآن (جلد ۷))
مقالات مرتبط: انمله (مفردات‌نهج‌البلاغه)، مورچه.


اَنْمُله‌ (به فتح الف و سکون نون و ضم میم) از واژگان قرآن کریم به معنای سر انگشت و به قولی بند آخر انگشت می‌باشد.


اَنْمُله‌:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۱۴.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲۵.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۸۷.    
به معنای سر انگشت و به قولی بند آخر انگشت می‌باشد.
[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۹۴.    


(وَ اِذا خَلَوْا عَضُّوا عَلَیْکُمُ‌ الْاَنامِلَ‌ مِنَ الْغَیْظِ)
[۵] آل عمران/سوره۳، آیه۱۱۹.    
«چون خلوت کنند از غیظِ بر شما، سر انگشتان بجوند».
[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۶۰۰.    
[۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۳، ص۶۰۰.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۸۷.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۲۲.    

در مجمع گفته: اصل آن از نمل است، سر انگشت تشبیه شده به مورچه در کوچکی و حرکت.
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۲۱.    
[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۲۱.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۱۴.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲۵.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۸۷.    
۴. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۹۴.    
۵. ↑ آل عمران/سوره۳، آیه۱۱۹.    
۶. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۶۰۰.    
۷. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۳، ص۶۰۰.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۸۷.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۲۲.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۲۱.    
۱۱. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۲۱.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نمل»، ج۷، ص۱۱۴.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | مورچه | واژه شناسی واژگان سوره آل عمران
جعبه ابزار