إِناء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِناء (به کسر الف) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای
ظرف است.
در بیان
حضرت علی (علیه‌السلام) به‌همین معنی به کار رفته است.
إِناء به معنای ظرف آمده است و جمع آن
آنیه است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
با توجه به این معنی حضرت در بیانی فرموده است:
«أَيُّها النّاسُ، سَيَأْتي عَلَيْكُمْ زَمانٌ يُكْفَأُ فيهِ الاِْسْلامُ، كَما يُكْفَأُ الاِناءُ بِما فِيهِ.» «زمانی می‌آید که
اسلام وارونه می‌شود چنان‌که ظرف با آنچه در آن است وارونه می‌شود.»
ظاهراً اشاره به زمان
بنی امیه است.
همچنین در خوصوص
دنیاگرایی نیز فرموده است:
«أَلا وَ إنَّ الدُّنْيا قَدْ وَلَّتْ حَذّاءَ فَلَمْ يَبْقَ مِنْها إِلاّ صُبابَه كَصُبابَةِ الاْناءِ اصْطَبَّها صابُّهَا.» «بدانید
دنیا بطور سریع رو گردانده و نمانده از آن، مگر ته مانده‌ای مانند: ته مانده ظرف که گذاشته آن‌را گذارنده‌اش.»
از این ماده فقط چهار مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اناء»، ص۹۱.
