امیرقلی اشراقی بروجنی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
امیرقلی اشراقی بروجنی اصفهانی، از شعرا و ادبای
اصفهان بوده است.
امیرقلی اشراقی بروجنی، شاعر ادیب و از خدمتگزاران صدّیق فرهنگ در سال ۱۲۹۷ خورشیدی در قصبه بروجن چهارمحال متولّد شده،
ادبیّات فارسی و
عربی را در
مدرسه بختیاری نزد
میرسیّد حسن مجدالادباء اصفهانی و شیخ محمّدرفیع نطنزی خواند، و در همان
مدرسه، ناظم و معلّم شد. پس از تعطیلی
مدرسه، خود مستقلاًّ
مدرسه‌ای تاسیس کرد، و پس از تاسیس دبستان دولتی،
مدرسه خود را به اداره فرهنگ واگذار کرد، و خود، کارمند رسمی دولتی شد. او سال‌ها نماینده فرهنگ بروجن بوده، و به همّت او چندین باب دبیرستان و دبستان در آن محل ساخته شده است. از سال ۱۳۳۱ به مناسبت اختلافات محلّی به اصفهان آمد، و در دانشسرای پسران مشغول به کار شد. او شاعری است توانا و علاوه بر فضل و سخنوری،
خطّ نستعلیق را نیز خوب می‌نویسد. ابیات زیر از اشعار او است:
"پرتو دوست چو در آینه دل افتاد ••• روزگار من و دل، آه چه مشکل افتاد"
"هرکجا کرد گذر موکبت ای مایه ناز ••• به قفای تو صد قافله دل افتاد".
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۶۱۱.
