امیدواری اصحاب الجنه (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اصحاب الجنة (
صاحبان باغ سوخته)، پس از مشاهده نابودى باغشان، متوجه پروردگار شده و به جاي‌گزينى باغى بهتر از بوستان
سوخته‌شان امیدوار شدند.
صاحبان باغ سوخته، پس از مشاهده نابودى
باغ، به جاي‌گزينى باغى بهتر از بوستان
سوخته‌شان امیدوار شدند:
• «إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا
أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا
مُصْبِحِينَ؛ ما آنها را آزموديم، همان‌گونه که «
صاحبان باغ» را آزمايش کرديم، هنگامى که سوگند ياد کردند که ميوه‌هاى
باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچينند».
• «فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ؛ اما عذابى فراگير (شب هنگام) بر (تمام)
باغ آنها فرود آمد؛ درحالى‌که همه در
خواب بودند».
• «فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ؛ هنگامى که (وارد
باغ شدند و) آن را ديدند گفتند: «حقّاً» ما گمراهيم»!
قرآن مى‌گوید: (هنگامى که آنها
باغ خود را دیدند چنان اوضاع به هم ریخته بود که گفتند این
باغ ما نیست، ما راه را گم کرده‌ایم)!
منظور از (ضالون) ممکن است گم کردن راه
باغ باشد؛ و یا گم کردن راه
حق؛ چنان‌که بعضى احتمال داده‌اند.
ولى معنى اول مناسب‌تر به نظر مى‌رسد.
• «عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ؛ اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد؛ چراکه ما به او علاقه‌منديم!».
و معناى
آیه (عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ) این است که
صاحبان باغ بعد از آنکه به ظلم و
طغیان خود متوجه شدند گفتند: اى واى بر ما که ما مردمى متجاوز از حد بودیم، و پا از گلیم
عبودیت فراتر نهادیم، براى اینکه براى پروردگار یکتاى خود اثبات شریک کردیم، و او را یگانه در
ربوبیت ندانستیم، و ما امیدواریم پروردگارمان بهتر از آن
جنت که طائفى از
عذاب، سیاهش کرد و سوزاند، چیزى به ما بدهد، چون ما دیگر از هر چیزى دیگرى دل بریدیم، و دل به او بستیم.
توجه و رغبت
صاحبان باغ سوخته به پروردگار، سبب اميدوارى آنان به جاي‌گزينى باغى بهتر از بوستان
سوخته آنان می‌شود:
• «إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا
أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا
مُصْبِحِينَ؛ ما آنها را آزموديم، همان‌گونه که «
صاحبان باغ» را
آزمایش کرديم، هنگامى که سوگند ياد کردند که ميوه‌هاى
باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچينند».
• «فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ؛ اما عذابى فراگير (شب هنگام) بر (تمام)
باغ آنها فرود آمد؛ در حالى که همه در خواب بودند».
(طائف) از ماده (طواف) در اصل به معنى کسى است که بر گرد چیزى مى‌گردد، ولى گاه
کنایه از بلا و مصیبتى است که در شب روى مى‌دهد، و منظور در اینجا همین است.
• «عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ؛ اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد؛ چراکه ما به او علاقه‌منديم!».
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۱۱، برگرفته از مقاله «امیدواری اصحاب الجنة».
