رسم معاصر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شیوه نگارش قرآن در دوران معاصر را رسم معاصر گویند.
شیوه رسم الخط معاصر
قرآن کریم متاثر از دو بینش مختلف درباره
رسم الخط عثمانی است:
کسانی که به
تقدس و توقیفی بودن رسم الخط عثمانی معتقدند و در
رسم قرآن از آن با ویژگی‌های خاص خود پیروی می‌کنند، که از نمونه‌های آن نگارش قرآن کریم به خط نویسنده معاصر،
عثمان طه است.
گروهی دیگر از دانشمندان و محققان معتقدند خط صرفا ابزاری برای نگارش است و هیچ خطی قداست و امتیاز خاصی در
کتابت قرآن ندارد؛ لذا کاربرد هر رسم الخطی که به
ثبت و
قرائت صحیح
نص قرآن بیانجامد صحیح و
جایز است.
به عقیده این گروه هرگونه
اصلاح و تغییر
رسم الخط و حتی استفاده از دیگر رسم الخط‌ها ممکن است.
درباره شیوه علامتگذاری در رسم الخط معاصر نیز دو گرایش اصلی وجود دارد:
گرایشی که بیشتر به بلاد شرقی
اسلام (مشارقه) منسوب است. برای نمونه تام و کامل می‌توان از
مصحف مکتوب به خط
ابن بواب در
سال ۳۹۱ ق نام برد. شاخص اصلی این شیوه، استفاده از نشانه‌هایی است که
خلیل بن احمد فراهیدی آن را وضع کرد.
گرایشی که به مغرب اسلامی (مغاربه) منسوب است و از مهم‌ترین ویژگی‌های آن اصرار در به کارگیری همان علائم قدیم پیش از دوره خلیل بن احمد است.
امروزه نیز علی رغم تاثیر
صنعت چاپ در یکپارچه و یکسان‌سازی شیوه نگارش، جلوه‌های این دو گرایش در مصاحف چاپ شده دیده می‌شود.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «رسم معاصر».
