امر ارشادی، که مقابل امر مولوی می‌باشد، امری است که یا بهحکمعقلارشاد می‌کند، مانند: «اطیعوا الله» و یا به وجود مصلحت در چیزی ارشاد می‌کند که متعلق امر، وسیله‌ای برای دست یابی و یا اشاره به آن است، مانند: ارشادبهشرطیت یا جزئیت. بنابراین، در جمله «اَطِیعُوا اللهَ»، امر (اَطِیعُوا) بهحکمعقلارشاد می‌کند، زیرا عقلبه طور مستقل بر وجوب اطاعت از خداوند، دلالت می‌نماید. و در جمله «طهر ثیابک و بدنک للصلاة»، در ظاهر، بهطهارت لباس و بدن، برای نماز امر شده است، اما در واقع، ارشاد می‌کند که عنوان «طهور» در نماز مصلحت دارد. یعنی به شرطیت طهارت برای نماز ارشاد می‌کند. و یا در جمله «استقبل بذبیحتک القبلة»، امر (استقبل) به شرطیت استقبال (رو به قبله بودن) در تذکیهارشاد می‌کند.
