• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امتناع از ادای دین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مدیون به معنی بدهکار و وام دار است؛ در کتاب لسان العرب می‌نویسد: «رجل مدیون: کثر ما علیه من الدین»؛ یعنی کسی که بدهی زیاد داشته باشد
[۱] لسان العرب،ابن منظور، ج۱۳، ص۱۶۷.    
و دین یعنی مال کلی ثابت بر ذمۀ شخص برای دیگری
[۲] الجامع للشرائع، یحیی بن سعید الحلی،ج۱،ص۲۸۳.    



نیت در ادای دین و همچنین ادای دین حال و یا مؤجل، که موعد آن رسیده، در صورت مطالبۀ طلبکار بر مدیون واجب است
[۳] الروضة البهیة،شهید ثانی،ج۴، ص۱۷-۱۸.    
[۴] جواهر الکلام،الشیخ محمد حسن النجفی الجواهری،ج۲۵، ص۴۱.    
پرداخت حقوق دیگران و به عبارت دیگر تفریغ ذمه از دینی که به عهده آن آمده است از روشن‌ترین اصول عقلایی و مسلمات شرعی است،
[۵] القواعد الفقهیه، میرزا حسن بجنوردی، ج۵، ص۲۸۲.    
[۶] تذکرة الفقهاء،العلامة الحلی، ج۱۳، ص۱۳.    
[۷] قواعد الاحکام، العلامة الحلی،ج۲، ص۱۰۱.    
[۸] ایضاح الفوائد، ابن العلامة،ج۱، ص۳۶۱.    


در صورتی که مدیون، با فرض تمکن از ادای دین امتناع ورزد،داین می‌تواند به حاکم مراجعه نماید. حاکم نیز مدیون را به پرداخت دین ملزم نموده و در صورت امتناع، به ولایت از جانب او اقدام می‌کند.
[۹] عروة الوثقی،الشیخ ناصر مکارم الشیرازی،ج۲، ص۳۷۲.    
[۱۰] عروه الوثقی،السید محمد کاظم الطباطبائی الیزدی،ج۴،ص۱۷۹.    
آنچه ذکر شد مختص قرض نیست و تمام انواع دیون را در بر می‌گیرد؛ به هر حال تاخیر در بازپرداخت دین، با تمکن از ادای آن حرام می‌باشد.
[۱۱] کتاب السرائر،ابن إدریس الحلی،ج۲، ص۳۳.    


۱. ↑ لسان العرب،ابن منظور، ج۱۳، ص۱۶۷.    
۲. ↑ الجامع للشرائع، یحیی بن سعید الحلی،ج۱،ص۲۸۳.    
۳. ↑ الروضة البهیة،شهید ثانی،ج۴، ص۱۷-۱۸.    
۴. ↑ جواهر الکلام،الشیخ محمد حسن النجفی الجواهری،ج۲۵، ص۴۱.    
۵. ↑ القواعد الفقهیه، میرزا حسن بجنوردی، ج۵، ص۲۸۲.    
۶. ↑ تذکرة الفقهاء،العلامة الحلی، ج۱۳، ص۱۳.    
۷. ↑ قواعد الاحکام، العلامة الحلی،ج۲، ص۱۰۱.    
۸. ↑ ایضاح الفوائد، ابن العلامة،ج۱، ص۳۶۱.    
۹. ↑ عروة الوثقی،الشیخ ناصر مکارم الشیرازی،ج۲، ص۳۷۲.    
۱۰. ↑ عروه الوثقی،السید محمد کاظم الطباطبائی الیزدی،ج۴،ص۱۷۹.    
۱۱. ↑ کتاب السرائر،ابن إدریس الحلی،ج۲، ص۳۳.    


قواعد فقه، برگرفته از مقاله «امتناع از ادای دین»،ج۳،ص۲۲۳.    




جعبه ابزار