امام‌قلی‌خان بن اللّه‌وردی‌خان اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
امام
قلی
خان بن اللّهوردی
خان اصفهانی، از فرمانروایان
ایران در عهد
صفویه بوده است.
امام
قلی
خان فرزند
اللّه‌وردی‌خان، از خاندان «اوندیلادزه» گرجی، در سال ۱۰۲۲ق پس از
وفات پدرش به فرمانروایی فارس و کوه گیلویه منصوب شد، و پس از آن، حکومت لار، هرمز،
بحرین، گلپایگان، تویسرکان، محلاّت، هویزه، و دورق به قلمرو او اضافه شد.
شاه عبّاس به او احترام فراوان می‌گذاشت.
امام
قلی
خان در جنگ با اشغالگران پرتغالی در
خلیج فارس پیروز شد، و بندر گمبرون (بندرعبّاس) و جزیره‌های هرمز و قشم را از دست آنان خارج ساخت، و به سیطره آنان به جنوب
ایران و خلیج فارس پایان داد.
وی در استان فارس، آثار خیریّه فراوانی از خود به جای نهاد؛ ازجمله پلی عظیم در جهرم، چندین کاروان‌سرا، احداث پل
خان بر روی رود کر، ساخت دو شبستان بزرگ در جنوب مسجد عتیق شیراز. او هم چنین قصرهایی مجلّل و شکوهمند در
شیراز و
اصفهان بنا کرد.
امام
قلی
خان به شعرا و دانشمندان احترام می‌گذاشت، و بسیاری از آنان از
سخاوت و اکرام او بهره مند شدند.
پس از مرگ شاه عبّاس در ۱۰۳۸ق،
امام
قلی
خان همچنان حکومت فارس و متعلّقات آن را به عهده داشت؛ امّا
شاه صفی پادشاه قصیّ‌القلب و کینه‌توز صفویّه، در سال ۱۰۴۲ق دستور قتل
امام
قلی
خان و اولاد ذکور او را صادر کرد، و به این ترتیب،
امام
قلی
خان و فرزندانش کشته شدند.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۶۰۵.
