امارات متحده عربی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
امارات متحده عربی که در سال به
استقلال دست یافت دارای جمعیتی حدود/ میلیون نفر است که بیش از/ میلیون نفر از آنان غیر اماراتی هستند.
دین رسمی آن
اسلام، پایتخت این کشور ابوظبی،
زبان رسمی آن
عربی و
پول رایج آن درهم اماراتی است. مساحت کشور کیلومتر مربع و همسایه ی جنوبی
ایران در
خلیج فارس است. این کشور از هفت امیرنشین (ابوظبی، دبی، شارجه، ام القوین، راس الخیمه، عجمان و فجیره) تشکیل شده است و از نظر استراتژیک در یکی از حساسترین مناطق جهان واقع شده است. این کشور دارای یکی از غنیترین معادن
نفت جهان بوده و با ذخایری معادل/ میلیارد بشکه، تقریبا ده درصد کل ذخایر نفتی جهان را در خود جای داده است. میزان تولید روزانه نفت این کشور حدود/ میلیون بشکه در روز است.
خاندان آل نهیان که در عین حال حاکمان ابوظبی نیز هستند، بر این کشور
حکومت میرانند و امیرنشین دبی به عنوان قطب و مرکز تجاری این کشور محسوب میشود که با برنامه ریزیهای مناسب توانسته است شبکههای عظیمی از هتلها و مراکز گردشگری و تجارت خانههای بین المللی را در آنجا دایر و دفاتر و نمایندگی شرکتهای بزرگ تولیدی و تجاری را در این شهر مستقر نماید.
این امارتهای هفت گانه تا پیش تحت الحمایه انگلستان بودند اما با اعلام انگلستان مبنی بر خروج از منطقه، شیخ نشینهای منطقه به تکاپو افتادند و سرانجام انگلستان از ادغام آنها در یکدیگر، این کشور را به وجود آورد. شورای عالی رهبری (فدرال) متشکل از حکام هفت امیرنشین، بالاترین مقام در عزل و نصب مقامات کشوری است و یک نفر را از میان خود به عنوان رئیس حکومت انتخاب میکند. رئیس حکومت بالاترین قدرت اجرایی کشور است که بر فعالیت قوای سه گانه نظارت و اشراف دارد. رئیس حکومت و شورای عالی فدرال نقشی دیکتاتورگونه دارند و تمام امور کشور زیر نظر و مطابق میل آنان انجام میشود و قوای سه گانه، استقلال چندانی از خود ندارند، خصوصا از آن جهت که تمامی چهل عضو «مجلس الاتحاد الوطنی» و نیز نخست وزیر و اعضای
کابینه و هر پنج
قاضی دادگاه عالی فدرال را شورای عالی فدرال انتخاب میکند.
کشور امارات دارای روابط بسیار صمیمانه با قدرتهای بزرگ آمریکا، اتحادیه اروپایی،
چین و نیز برخی از کشورهای مهم منطقه همانند
پاکستان و
هندوستان است. در مورد روابط این کشور با ایران این نکته حائز اهمیت است که دو کشور روابط تجاری وا قتصادی مناسبی دارند اما مساله جزایر سه گانه بر این روابط سایه افکنده است.
نگاهی به پیشینه ی این جزایر نشان میدهد که این جزایر از زمان
هخامنشیان به بعد طبق اسناد و نقشهها و واقعیات مسلم تاریخی جزء
امپراتوری ایران بودهاند. تنها در اواخر دوره ی
زندیه برخی از اعضای قبیله «جواسم» که در شارجه و راس الخیمه اقامت داشتند، به بندر لنگه در ایران
مهاجرت کرده و تابعیت ایران را پذیرفتند. پس از مدتی اداره بندر لنگه و جزایر تابعه آن یعنی همین جزایر سه گانه از طرف دولت ایران به آنان واگذار و پس از مدتی نیز (در سال شمسی) از آنان باز پس گرفته شد. با حضور انگلستان در منطقه، دولت ایران بارها برای اعمال حاکمیت خود بر جزایر اقدام کرد اما با تهدید انگلیس مبنی بر توسل به زور روبرو شد و بالاخره انگلستان به نیابت از شیوخ امارات متصالحه، این جزایر را تصرف کرد. این اشغال همواره با اعتراض دولت ایران مواجه بود تا نهایتا با اعلام خروج انگلستان از
خلیج فارس در سال ایران نیروهای نظامی خود را در این جزایر پیاده کرده و آن را به تصرف خود در آورد.
از آن پس کشور تازه تاسیس امارات به این امر اعتراض کرده و مدعی حاکمیت خود بر این جزایر شده است. این امر به یک روند فرسایشی در روابط میان کشورهای عربی منطقه و ایران تبدیل شده است زیرا ادعای
امارات با حمایت سایر کشورهای عربی منطقه که بعدها در قالب شورای همکاری خلیج فارس متشکل شدهاند همراه بوده است. امارات متحده گام به گام بر شدت ادعاهای خود افزوده است به طوری که اینک در هر یک از مجامع عربی، منطقهای یا بین المللی که امارات حضور داشته باشد تلاش بسیاری را مبذول میدارد تا یک بند از بیانیه پایانی آن اجلاس به موضوع جزایر سه گانه و درخواست از ایران برای رفع اشغال آنها اختصاص یابد.
کشمکش ایران و امارات بر سر این جزایر، یکی از مهمترین موانع موجود در بهبود روابط و همکاریهای دو کشور به حساب میآید.
ایران این سه جزیره را جزء لاینفک خاک خود میداند و درخواست امارات برای ارجاع پرونده به دیوان داوری بین المللی را رد کرده است. اگر چه در این کشمکش، امارات متحده عربی از سوی شورای همکاری خلیج فارس،
اتحادیه عرب و برخی از کشورهای منطقه و خارج از منطقه حمایت میشود اما ایران سعی کرده است هم چنان روابط رسمی خود را با این کشور حفظ کند. به طوری که شمار زیادی از
ایرانیان در امارات مشغول به کار هستند و ایران یکی از بزرگترین شرکای تجاری دبی است.
نرم افزار کتابخانه جامع حج، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.