• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

الّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: الّ (مفردات‌قرآن).

إِلّ (به کسر الف و تشدید لام) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای قرابت و خویشی می‌باشد که حضرت امیر (علیه‌السلام) در خصوص یکی از صفات مذموم و ناپسند عمرو بن عاص، از این کلمه استفاده نموده است.



إِلّ (بر وزن ظلّ) به معنای قرابت و خویشی آمده است.


این کلمه هم در قرآن کریم آمده است، همچنان‌که خدای تعالی می‌فرماید: «لاٰ یَرْقُبُونَ فِی مُؤْمِنٍ اِلاًّ وَ لاٰ ذِمَّةً.» هم یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است؛ آن‌جا که حضرت علی (علیه‌السلام) دربارۀ عمرو بن عاص فرموده‌اند: «انّه لیقول فیکذب و یعد فیخلف و یسال فیبخل و یسئل فیلحف و یخون العهد و یقطع الالّ؛ یعنی: او حرف می‌زند دروغ می‌گوید: وعده می‌دهد خلف وعده می‌کند، از او چیزی خواسته می‌شود بخل می‌ورزد سئوال می‌کند و اصرار می‌نماید به عهد خیانت می‌کند و قرابت و خویشی را قطع می‌نماید و نادیده می‌گیرد.»


۱. توبه/سوره۹، آیه۱۰.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۱۵، خطبه۸۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «الق»، ص۵۹.    






جعبه ابزار