«واقِعَة» به صورت سربسته، اشاره به مسأله رستاخيز است، و از آنجا كه وقوعش حتمى است، از آن تعبير به «واقعه» شده، و حتى بعضى آن‌را يكى از نام‌هاى قیامت شمرده‌اند.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: وقوع حادثه عبارت است از حدوث و پديد آمدن آن، و كلمه واقعه صفتى است كه هر حادثه‌اى را با آن توصيف مى‌كنند، (مى‌گويند: واقعه‌اى رخ داده، يعنى حادثه‌اى پديد شده) و مراد از واقعه در آيه مورد بحث واقعه قيامت است.
