• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

الهام (وحی)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: الهام.

الهام (وحی)، القای معنا در قلب ؛ از انواع وحی مباشری را می‌گویند.



«الهام» در لغت به معنای بلعیدن، نوشیدن، اعلام و در دل افکندن چیزی است.
راغب می‌گوید: الهام، القای چیزی از جانب خداوند در قلب است؛ مانند سخن حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم : «ان الروح الامین نفث فی روعی».
الهام در اصطلاح، القای معنا در دل از طریق فیض و بدون اکتساب، و از گونه‌های وحی مباشری است.


و در آیاتی از قرآن کریم از آن یاد شده است؛ مانند:
۱. (واوحینا الی‌ام موسی ان ارضعیه...) که به الهام خودآگاه اشاره دارد؛
۲. (واوحی ربک الی النحل ان اتخذی من الجبال بیوتا...) که به الهام غریزی و ناخودآگاه اشاره می‌کند.
گفتنی است که الهام گاهی به معنای وحی و گاهی درباره مفهومی مقابل وحی که ممیزاتی ندارد به کار برده می‌شود.
[۳] ابن منظور، محمد بن مکرم، ۶۳۰ - ۷۱۱ق، لسان العرب، ج۱۱، ص۳۴۵.
[۴] تهانوی، محمد اعلی بن علی، - ۱۱۵۸؟ ق، کشاف اصطلاحات الفنون والعلوم، ج۱، ص۲۵۶.
[۵] اعلمی، محمد حسین، ۱۲۸۱ -، دائرة المعارف الشیعیة العامة، ج۲، ص۳۲۲.
[۶] رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۱۴۵.



۱. قصص/سوره۲۸، آیه۷.    
۲. نحل/سوره۱۶، آیه۶۸.    
۳. ابن منظور، محمد بن مکرم، ۶۳۰ - ۷۱۱ق، لسان العرب، ج۱۱، ص۳۴۵.
۴. تهانوی، محمد اعلی بن علی، - ۱۱۵۸؟ ق، کشاف اصطلاحات الفنون والعلوم، ج۱، ص۲۵۶.
۵. اعلمی، محمد حسین، ۱۲۸۱ -، دائرة المعارف الشیعیة العامة، ج۲، ص۳۲۲.
۶. رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۱۴۵.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «الهام (وحی)».    




جعبه ابزار