أَلق (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَلْق (به فتح الف و سکون لام) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای درخشش و درخشیدن است.
در بیان
حضرت امیر (علیهالسلام) در خصوص تبیین ویژگیهای دو پرنده
خفّاش و
طاووس به کار رفته است.
دو مورد از این مادّه در نهج البلاغه به کار رفته است.
أَلْق به معنای درخشیدن آمده است.
همچنانکه گفته میشود:
«
اَلق البَرقُ القا وَ اِئتِلاقا: لَمَعَ و أَضاءَ.»
برخی از مواردی که در «نهجالبلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل میباشد:
آن حضرت (علیهالسلام) در رابطه با خفّاش فرموده است:
«وَ أَكَنَّها في مَكامِنِها عَنِ الذَّهابِ فى بُلَجِ ائْتِلاقِها.» یعنی «
نور آفتاب خفّاشها را در مخفیگاهها مستور کرده از راه رفتن و پرواز کردن در روشنایی و درخشیدن آفتاب.»
واژه «بلج» (بر وزن صرد) به معنی نور و آشکار شدن است.
همچنین آن وجود نورانی در رابطه با طاووس فرموده است:
«فَهُوَ بِبَياضِهِ في سَوادِ ما هُنالِكَ يَأْتَلِقُ.» «آن به سبب سفیدیاش در کنار سیاهیای که دارد میدرخشد.»
از این ماده فقط دو لفظ فوق در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «الق»، ص۵۹.