الف - به کسر الف و سکون لام (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِلْف (به کسر الف و سکون لام) به معنای
پیوند و جمع شدن با میل، می‌باشد.
إِلْف: پیوند و جمع شدن با میل، باید دانست هر جمع شدن را
الفت نگویند، بلکه آن جمع شدنی است که میان اجزاء آن قبول و میل باشد را در فارسی «پیوند» می‌گوییم.
آن حضرت دربارۀ
رسول خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) فرموده:
«الّف به اخوانا و فرّق به اقرانا، اعزّ به الذلّه و اذّل به العزّة؛
خداوند به وسیلۀ آن حضرت (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) برادرانی را الفت بخشید، نزدیکانی را دور کرد،
ذلّت را
عزّت نمود و عزّت را به ذلت کشید.»
آن وجود نورانی در بیانی دیگر فرموده است: «قلوب الرجال وحشیة فمن تالفها اقبلت علیه.»
همچنین در نامه‌اش به
مالک اشتر می‌نویسد: «و لیکن وزرائک یا مالک ... ممّن لم یعاون ظالما علی ظلمه و لا آثما علی اثمه اولئک اخّف علیک مؤونة ... و اقل لغیرک الفا.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «الف» ص۵۸.
