الف - به فتح الف و سکون لام (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَلْف (به فتح الف و سکون لام) به معنای عدد هزار است.
أَلْف به معنای هزار و آن چنان‌که می‌دانیم، از اسماء عدد است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی در خصوص اهل فارس می‌فرمایند: «اما و اللّه لوددت انّ لی بکم الف فارس من بنی فراس بن غنم.»
بنی فراس مردمان شجاعی بودند که امام (علیه‌السلام) آرزو کرده، به جای همۀ کوفیان هزار تا از آنان کمک می‌داشت.
همچنین راجع به
شهادت در راه خدا فرموده‌اند: «و الذی نفس ابن ابی طالب بیده لالف ضربة بالسیف اهون علّی من میتة علی الفراش فی غیر طاعة اللّه.»
جمع این کلمه الوف و آلاف است چنان‌که در
خطبه‌ی۱۹۲ و
۱۸۲ قابل مشاهده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «الف» ص۵۸.
