«الغاز» یکی از اسلوب‌های بلاغی و بدیعی قرآن است. «لغز» در لغت به معنای راه منحرف، کج و پر پیچ وخم، و «الغاز» در اصطلاح به معنای انشا و گفتن سخنی بر سبیل معما یا بیان سخنی برخلاف روش ظاهر کلام به منظور انحراف ذهن مخاطب است.
برخی گفته‌اند این صنعت بدیعی در قرآن واقع شده است، و برای آن، نمونه‌هایی را ذکر کرده‌اند؛ مانند: ۱. حروف مقطعه قرآن ؛ چون معنای آن‌ها ناشناخته است و عقل‌ها مقابل آن متحیر می‌مانند؛ ۲. پاسخ حضرت ابراهیم به سؤال از شکستن بت‌ها: (قال بل فعله کبیرهم هذا...) .
