صُلْب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صُلْب (به ضم صاد و سکون لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای سخت و محکم است.
صلب بر وزن قفل به مهره‌های پشت و مجاری نطفه مرد گفته می‌شود.
علت این تسمیه به قول
راغب اصفهانی سخت بودن مهره پشت است.
صُلْب به معنای سخت و محکم است.
«هُوَ صُلْبٌ فِی دِینِهِ:» او در دینش محکم است.
صلب به مهره‌های پشت و مجاری نطفه مرد گفته می‌شود و علت این تسمیه به قول راغب اصفهانی سخت بودن مهره پشت است.
به مواردی از
صُلْب که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ) (از آبى جهنده آفريده شده است، آبى كه از ميان پشت و سينه‌ها خارج مى‌شود.)
همچنین است اصلاب در آیه ذیل:
(وَ حَلائِلُ اَبْنائِکُمُ الَّذِینَ مِنْ اَصْلابِکُمْ) (و همچنين همسرهاى پسرانتان كه از نسل شما هستند.)
ولی در «تراب» معنی آیه مشروحا گذشت و احتمال دادیم که مراد از صلب قسمت آخر ستون مهره است. مراد از اصلاب به نظر ما همان است.
به موردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید:
«اَلَا وَ اِنَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِّیَّةَ اَصْلَبُ عُوداً.»«بدان درخت بیابانی (که آب کم بیند) شاخه‌اش محکم‌تر است.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صلب»، ج۴، ص۱۳۹-۱۴۰.
