• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اقلاب

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اقلاب، قراردادن یک حرف به جای حرف دیگر را می‌گویند.



«اقلاب» یا « قلب » در لغت به معنای برگرداندن چیزی است، و اصطلاحا به قراردادن یک حرف به جای حرف دیگر گفته می‌شود.


مانند: تبدیل نون ساکن یا تنوین به حرف «میم» در صورتی که این دو قبل از حرف «با» قرار گیرند؛ مانند: «ان بورک» که خوانده می‌شود: «امبورک» و «علیم بذات» که خوانده می‌شود: «علیمم بذات».
علت این تبدیل این است که «با» و «میم» قریب المخرجند. در صورت قلب، مراعات غنه و اخفا لازم است؛ یعنی میم ساکن که ایجاد شده نیز در حرف «با» اخفا می‌شود که با غنه همراه است. اقلاب نون ساکن نزد حرف «با» این گونه است که دو لب را به حدی به هم نزدیک می‌کنیم که یک کاغذ نازک بتواند از میان آن‌ها عبور کند. هم زمان، بخش عمده صوت را از فضای بینی و به مقدار دو حرکت خارج و سپس حرف «با» را تلفظ می‌کنیم. حرف اقلاب منحصر در حرف «با» متحرک است.


نشانه اقلاب «م» کوچکی است که در برخی قرآن‌ها در بالای نون ساکن یا تنوین قرار داده می‌شود.
[۱] ابوسلیمان، صابرحسن محمد، عمدة البیان فی تجویدالقرآن، ص۳۴.
[۲] شیخ عثمان، حسن، حق التلاوة، ص۲۱۷.
[۳] بن شیخنا، محمد احمد، الموسوعة علی البحث المفیدفی التجوید، ص۱۳۲.
[۵] حنفی، جلال، ۱۹۱۵-، قواعدالتجویدوالالقاءالصوتی، ص۲۴۱.



۱. ابوسلیمان، صابرحسن محمد، عمدة البیان فی تجویدالقرآن، ص۳۴.
۲. شیخ عثمان، حسن، حق التلاوة، ص۲۱۷.
۳. بن شیخنا، محمد احمد، الموسوعة علی البحث المفیدفی التجوید، ص۱۳۲.
۴. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۳۲.    
۵. حنفی، جلال، ۱۹۱۵-، قواعدالتجویدوالالقاءالصوتی، ص۲۴۱.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «اقلاب».    




جعبه ابزار