اعتکاف در سیره نبوی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
به اقامت گزیدن در
مساجد به قصد
عبادت اعتکاف گفته میشود. اعتکاف از سنتها و عباداتی است که همواره مورد توجه
رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) بوده است.
اعتکاف از ریشه عربی «عکف یعکف» به معنای «احتباس»
و به قولی دیگر «رو آوردن شخص به چیزی است که قصد انصراف و رو برگرداندن از آن را نداشته باشد»
و لازمه آن داشتن مکان است؛ مانند «عکوف» که لازمه آن اقامت شخص در
مسجد است.
اما در اصطلاح، به اقامت گزیدن در مساجد به قصد
عبادت اعتکاف گفته میشود.
که از شرائط صحت آن روزهداری
به مدت سه
روز یا بیشتر
و عدم خروج از مسجد است، مگر به خاطر حاجتی.
در
احادیث و
روایات پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم)
ثواب ده روز اعتکاف در
ماه رمضان، معادل دو
حج و دو
عمره برشمرده شده است.
اعتکاف از سنتها و عباداتی است که همواره مورد توجه رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) بوده، ایشان از زمانی که به
مدینه هجرت کردند تا زمانی که از
دنیا رحلت فرمودند پیوسته در هر سال یک دهه از ماه مبارک رمضان را به انجام این امر اختصاص میدادند به جز سال دوم هجرت که به جهت مقارن شدن
جنگ «بدر» با ماه مبارک رمضان، رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) در آن سال در مسجد
معتکف نشد؛ اما در سال بعد، حضرت (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) دو دهه از ماه مبارک رمضان را در مسجد اعتکاف کردند یک دهه برای همان سال، و دهه دیگر برای قضاء اعتکاف سال قبل.
در برخی روایات نقل شده که رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) در اولین سال حضورش در مدینه دهه اول ماه رمضان را در مسجد اعتکاف کرد و سال دوم در دهه دوم و در سال سوم در دهه آخر اعتکاف نمود، از آن پس همیشه در دهه آخر ماه رمضان اعتکاف مینمود.
چون دهه آخر ماه رمضان میشد برای رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) خیمهای مویین میزدند؛ حضرت (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) جهت عبادت کمر همت میبست و بستر خوابش را برمی چید و از بانوان دوری میجست و شبها را
احیا میکرد و همه وقت خود را برای عبادت فارغ میساخت.
حضرت (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) در آخرین ماه رمضان
عمر خود، بیست روز در مسجد معتکف شده بودند.
اعتکاف؛
اعتکاف (قرآن)؛
احکام اعتکاف ؛
سیره نبوی.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «عبادات در سیره و قول نبوی(ص)» تاریخ بازیابی ۹۵/۰۱/۲۹.