اعتدال دین ابراهیم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیین حضرت ابراهیم علیه‌السّلام، آیینی
معتدل و به دور از
افراط و
تفریط است.
آیین ابراهیم علیه‌السّلام ، آیینی
معتدل و به دور از
افراط و
تفریط:
۱. «وقالوا کونوا هودا او نصار ی تهتدوا قل بل ملة ابر اهیم حنیفا وما کان من المشر
کین: (اهل کتاب) گفتند: «
یهودی یا
مسیحی شوید، تا
هدایت یابید! » بگو: «(این آیینهای
تحریف شده، هرگز نمی‌تواند موجب هدایت گردد،) بلکه از آیین خالص ابراهیم پیروی کنید! و او هرگز از
مشرکان نبود! » »
برداشت بنا بر این احتمال است که «حنیفا»
حال برای «ملة» باشد؛ چنان که
مرحوم طبرسی در
مجمع البیان این
احتمال را مطرح کرده است.
۲. «قل صدق اللـه فاتبعوا ملة ابر اهیم حنیفا وما کان من المشر
کین: بگو: «خدا راست گفته (و اینها در آیین پاک ابراهیم نبوده) است. بنا بر این، از آیین ابراهیم پیروی کنید، که به
حق گرایش داشت، و از مشرکان نبود! » »
۳. «ومن احسن دینا ممن اسلم وجهه للـه وهو محسن واتبع ملة ابر اهیم حنیفا واتخذ اللـه ابر اهیم خلیلا: دین و آیین چه کسی بهتر است از آن کس که خود را تسلیم خدا کند، و نیکوکار باشد، و پیرو آیین خالص و پاک ابراهیم گردد؟ و خدا ابراهیم را به دوستی خود، انتخاب کرد.»
۴. «قل اننی هدانی ر بی الی صر اط مستقیم دینا قیما ملة ابر اهیم حنیفا و ما کان من المشر
کین: بگو: «پروردگارم
مرا به راه راست هدایت کرده؛ آیینی پابرجا (و ضامن
سعادت دین و
دنیا)؛ آیین ابراهیم؛ که از آیینهای خرافی روی برگرداند؛ و از مشرکان نبود.» »
«حنیف» به کسی گفته می‌شود که مستقیم بر طریق و آیین حق باشد.
۵. «ان ابر اهیم کان امة قانتا للـه حنیفا ولم یک من المشر
کین: ابراهیم (به تنهایی) امتی بود مطیع فرمان خدا؛ خالی از هر گونه
انحراف؛ و از مشرکان نبود؛ »
۶. «ثم اوحینا الیک ان اتبع ملة ابر اهیم حنیفا وما کان من المشر
کین: سپس به تو
وحی فرستادیم که از آیین ابراهیم -که ایمانی خالص داشت و از مشرکان نبود- پیروی کن! »
واژه (حنیفا) از ماده (حنف) (بر وزن انف ) به معنى شخصى یا چیزى است که تمایل به سوئى پیدا کرده و در
زبان قرآن به کسى گفته مى شود که از آئینهاى باطل به سوى آئین حق متمایل شده است. در اینجا
خداوند ابراهیم (علیه السلام ) را به عنوان حنیف توصیف نموده ، زیرا او بود که پرده هاى
تقلید و
تعصب را درید، و در
زمان و محیطى که غرق
بت پرستی بود هرگز در برابر
بت سجده نکرد.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۵۰، برگرفته از مقاله «اعتدال دین ابراهیم».
