اطلاق لازم بر ملزوم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اطلاق لازم بر ملزوم به ذکر لازم و
اراده ملزوم
اطلاق می‌شود و از اقسام مجاز لغوی می‌باشد.
«اطلاق لازم بر ملزوم» -یکی از اقسام
مجاز لغوی - را از
علاقات مجاز نیز شمرده و از آن به «علاقه لازمیت» تعبیر کرده‌اند؛ به این معنا که چیزی، از آن جهت که باید باشد، در چیزی دیگر وجود می‌یابد، یا با نابودی آن چیز، دیگری نیز نابود می‌شود.
«لزوم» عبارت است از
امتناع انفکاک چیزی از چیز دیگر؛
۱. (هل یستطیع ربک ان ینزل علینا مآئدة من السماء)؛ "آیا پروردگارت می‌تواند از
آسمان خوانی برای ما فرود آورد".
در این
آیه ، «
استطاعت » (توانایی) بر فعل، اطلاق شده است؛ در حالی که توانایی، لازمه فعل است.
۲. (فلولا انه کان من المسبحین)؛ "و اگر او از زمره تسبیح کنندگان نبود".
در این آیه، «
تسبیح » (لازمه صلاة) بر «
صلاة » اطلاق شده است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «اطلاق لازم بر ملزوم».
