طفئ (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَفِئ (به فتح طاء و کسر فاء) از
واژگان قرآن کریم، به معنای خاموش شدن و
اِطفاء به معنای خاموش کردن است. این کلمه سه بار در
قرآن به کار رفته است.
طَفِئ به معنای خاموش شدن است. «طَفِئَ السِّرَاجُ: ذَهَبَ لَهَبُهُ».
اِطفاء به معنای خاموش کردن است.
(یُرِیدُونَ اَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِاَفْواهِهِمْ وَ یَاْبَی اللَّهُ اِلَّا اَنْ یُتِمَّ نُورَهُ...) (آنها مىخواهند نورِ خدا را با دهان خود خاموش كنند؛ ولى
خدا جز اين نمىخواهد كه نور خود را كامل كند...)
آیه درباره
اهل کتاب است خداوند آنها را که میخواستند با القاء شبهه و غیره
نبوت حضرت رسول (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) را باطل کنند به شخصی تشبیه کرده که میخواهد با پف دهان نور عظیمی را خاموش کند، هکذا در آیه
(یُرِیدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِاَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ...) (آنان مىخواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولى خدا نور خود را كامل مىكند...)
که آن نیز درباره اهل کتاب است.
آیه:
(کُلَّما اَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ اَطْفَاَهَا اللَّهُ) (...هر زمان آتش جنگى در برابر شما افروختند، خداوند آن را خاموش ساخت...)
ایضا درباره اهل کتاب میباشد.
از این مادّه فقط سه صیغه فوق در
کلام اللّه یافته است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طفئ»، ج۴، ص۲۲۵-۲۲۴.