اطعام خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منشأ
اطعام خداوند به انسان‌ها خالقیت،
ولایت و
ربوبیت اوست.
خالقیت و
ولایت خداوند، منشا
اطعام او
به بندگان:
۱. «قل اغیر اللـه اتخذ ولیا فاطر السماوات والار ض وهو
یطعم ولا
یطعم قل انی امر ت ان اکون اول من اسلم ولا تکونن من المشر کین» «بگو: «آیا غیر خدا را
ولی خود انتخاب کنم؟! (خدایی) که
آفریننده آسمانها و
زمین است؛ اوست که روزی می‌دهد، و از کسی روزی نمی‌گیرد.» بگو: «من مامورم که نخستین
مسلمان باشم؛ و (خداوند
به من دستور داده که) از
مشرکان نباش! » ».
۲. «فانهم عدو لی الا ر ب العالمین» «همه آنها
دشمن من هستند (و من دشمن آنها)، مگر پروردگار عالمیان! »
«الذی خلقنی فهو یهدین» «همان کسی که مرا آفرید، و پیوسته راهنمائیم می‌کند، »
«والذی هو
یطعمنی ویسقین» «و کسی که مرا
غذا می‌دهد و سیراب می‌نماید،»
ربوبیت خداوند، منشا
اطعام او
به انسان‌ها:
۱. «فانهم عدو لی الا ر ب العالمین» «همه آنها دشمن من هستند (و من دشمن آنها)، مگر پروردگار عالمیان! »
«الذی خلقنی فهو یهدین» «همان کسی که مرا آفرید، و پیوسته راهنمائیم می‌کند، »
«والذی هو
یطعمنی ویسقین» «و کسی که مرا غذا می‌دهد و سیراب می‌نماید،»
۲. «فلیعبدوا ر ب هـذا البیت» «پس (بشکرانه این نعمت بزرگ) باید
پروردگار این
خانه را
عبادت کنند،»
«الذی اطعمهم من جوع وآمنهم من خوف» «همان کس که آنها را از
گرسنگی نجات داد و از
ترس و ناامنی
ایمن ساخت.»
اطعام نکردن
کافران به نیازمندان به بهانه عدم تعلق
مشیت خداوند
به اطعام آنان: «واذا قیل لهم انفقوا مما ر زقکم اللـه قال الذین کفر وا للذین آمنوا
انطعم من لو یشاء اللـه
اطعمه ان انتم الا فی ضلال مبین» «و هنگامی که
به آنان گفته شود: «از آنچه خدا
به شما روزی کرده
انفاق کنید!»، کافران
به مؤمنان می‌گویند: «آیا ما کسی را
اطعام کنیم که اگر خدا می‌خواست او را
اطعام می‌کرد؟! (پس خدا خواسته است او
گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهی آشکارید»! »
اطعام خداوند
به قریش و رهایی آنان از گرسنگی: «لایلاف قر یش» «(کیفر لشکر فیل سواران) بخاطر این بود که
قریش (
به این
سرزمین مقدس)
الفت گیرند (و زمینه
ظهور پیامبر فراهم شود)! »
«فلیعبدوا ر ب هـذا البیت» «پس (بشکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را
عبادت کنند،»
«الذی اطعمهم من جوع وآمنهم من خوف» «همان کس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از ترس و ناامنی ایمن ساخت.»
لزوم خداپرستی قریش،
به سبب رهایی از گرسنگی و
اطعام از سوی خداوند: «فلیعبدوا ر ب هـذا البیت» «پس (بشکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند،»
«الذی اطعمهم من جوع وآمنهم من خوف» «همان کس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از ترس و ناامنی ایمن ساخت.»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اطعام خدا».
