اضطراب روان‌شناس
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
برگزاری جلسه مصاحبه، قواعدی دارد که
روان‌شناس در حین اداره
جلسه مصاحبه باید به این قواعد توجه داشته باشد. اگر
روان
شناس از این قواعد آگاه باشد و درباره انجام
مصاحبه تجربه‌ای نداشته باشد، ممکن است دچار
اضطراب شود.
این اضطراب ناشی از آن است که
روان
شناس تازه‌کار تصور می‌کند که باید قوانین مصاحبه را عینا اجرا کند و بر اساس آن قواعد و قوانین در جلسه رفتار نماید. این طرز فکر قالبی و انعطاف‌ناپذیر در حین برگزاری جلسه، تاثیر نامطلوبی بر مصاحبه می‌گذارد.
روان
شناس باید به‌تدریج راه و روش مصاحبه را با توجه به شرایط خود در نظر بگیرد. برای رسیدن به این هدف،
روان
شناس باید روش‌هایی را که برای برگزاری جلسه وجود دارد بیازماید و با نظر تیزبین ولی بی‌طرفانه آن چیزی را که صحیح می‌داند، قبول نماید.
مهم‌ترین مطلبی که
روان
شناس باید متوجه آن باشد این نیست که از اضطراب خود آگاه باشد و بداند که اضطراب
روان
شناس بیش از عدم آگاهی از روش‌های مطالعه، می‌تواند به روند مصاحبه تاثیر منفی داشته باشد. آگاهی و قبول اضطراب از طرف خود
روان
شناس، می‌تواند به میزان قابل توجهی آن را کاهش دهد.
در انجام هر کاری، فقدان تجربه و تبحر کافی باعث ایجاد
اضطراب و دلهره می‌شود.
روان
شناسی که در رفتارش با دیگران بسیار آرام و عادی است، ممکن است در جلسه مصاحبه مضطرب باشد.
این اضطراب بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود که تازه‌کار هستند و تجربه کافی در این زمینه ندارند و در مورد مهارت و استعدادهای خود دچار تردید هستند. در این‌گونه موارد، اگر مصاحبه‌شونده اطلاعات ناصحیح یا ناکافی ارائه دهد باعث ناراحتی
روان
شناس تازه‌کار می‌شود. ممکن است بحث درباره مسائلی که از لحاظ جامعه پسندیده نیست، باعث تشویش و اضطراب
روان
شناس شود.
در این‌گونه مواقع، مصاحبه‌کننده بهتر است به موضوعی که او را مضطرب می‌کند نپردازد یا به صورت اجمالی درباره آن صحبت کند. مواردی پیش می‌آید که در آن مصاحبه‌کننده در مقابل مصاحبه‌شونده به شدت احساس مسؤلیت می‌کند و می‌خواهد هرچه زودتر به شخص کمک کند. این عجله سبب می‌شود که رفتار
روان
شناس باعث ایجاد
هیجان و اضطراب در فرد شود.
روان‌شناس باید در نظر داشته باشد که غالبا حل مشکلات مصاحبه‌شونده در یک جلسه امکان‌پذیر نخواهد بود. در جلسه اول بهتر است
روان
شناس تلاش کند تا از اضطراب فرد تا اندازه‌ای بکاهد و به او
آرامش دهد و او را به بازگشت تشویق کند.
اضطراب، از دقت و ابتکار
روان
شناس می‌کاهد و سبب بروز برخی رفتارهای نامناسب نظیر زیاد حرف زدن می‌شود.
روان
شناس مضطرب برای کاهش اضطراب خود، بیش از حد لزوم صحبت می‌کند و
سکوت حاکم بر جلسه مصاحبه باعث رنجیدگی او می‌شود.
روان
شناس مضطرب در جلسه مصاحبه معمولا رفتارهایی چون تعارف، خوشرویی زیاد از حد، عذرخواهی مکرر از پرسیدن سؤال و تاکید مدام بر پرده‌پوشی را از خود نشان می‌دهد. این‌گونه رفتارها نه تنها از اضطراب و دلهره مصاحبه‌شونده نمی‌کاهد، بلکه آن را شدت می‌دهد.
گاهی
روان
شناس مضطرب تلاش می‌کند تا شخص را در گفته‌هایش محدود سازد و به او پند و اندرز دهد و تاکید می‌کند که جلسه مصاحبه را جدی بگیرد. چنین رفتارهایی نیز باعث می‌شود
مصاحبه به خوبی پیش نرود.
زیرا فرد احساس می‌کند که
روان
شناس می‌خواهد از این طریق احساس بزرگ‌منشی و تخصص خود را به رخ او بکشد و این باعث افزایش
احساس حقارت و اضطراب او می‌شود.
به دست آوردن تجربه و تبحر در مصاحبه، بهترین راه برای کاهش اضطراب می‌باشد. البته برای مقابله با اضطراب روش‌هایی وجود دارد که باید با آنها آشنا شد.
برای کاستن اضطراب در مرحله اول،
روان
شناس باید دریابد که در چه مواقعی دچار ناراحتی و اضطراب می‌شود و اضطراب او در قالب چه رفتاری بروز می‌کند. آیا برای کنترل اضطراب خود پرحرفی می‌کند؟ اخم می‌کند یا سرد و بی‌اعتنا برخورد می‌کند؟
روان
شناس با پی‌بردن به اینکه معمولا در برابر اضطراب چه واکنشی نشان می‌دهد، می‌تواند از اختلال در مصاحبه جلوگیری کند. یکی دیگر از روش‌های از بین بردن اضطراب و کسب موفقیت بیشتر در جلسه مصاحبه دانستن این مطلب است که اغلب افراد به صحبت کردن درباره خود علاقه زیادی دارند و دوست دارند طرف مقابل خود را به عنوان فردی مشکل‌گشا ببینند نه فردی بازپرس.
بنابراین
روان
شناس باید تلاش کند به گفته‌های معمولی مردم بیشتر گوش کند و ببیند که مردم عادی چگونه درباره امیال، آرزوها، خواسته‌ها، اضطراب،
ترس و علایق خود صحبت می‌کنند.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «اضطراب روان‌شناس»، تاریخ بازیابی ۹۸/۰۱/۲۱.
