قواعد رسم قرآن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قواعد رسم قرآن، قواعد ششگانه حاکم بر
رسم الخط مصاحف عثمانی را می‌گویند.
قواعد رسم قرآن، قواعد ششگانه‌ای است که بر اساس آن،
مصحف‌های عثمانی در عصر
عثمان نوشته شد و عبارتند از:
۱.
حذف حروف ؛ مانند:
۱) حذف «ی» در تعلمن (به جای تعلمنی)، اکرمن (به جای اکرمنی)، فارسلون (به جای فارسلونی)؛
۲) حذف «و»؛ مانند: داود (به جای داوود)؛
۳) حذف یکی از دو لام، مثل: الیل و الذی (به جای اللیل و اللذی)؛
۴) حذف الف؛ مثل: بسم (به جای باسم)؛
۲. افزایش حرف؛ مانند: افزودن «الف» به «لکنا» در: «لکنا هو الله ربی»؛ «واو» در «ساوریکم» و «اولئک»؛ «ی» در «بایید» (به جای: باید) و «الف» در «لااذبحنه» (به جای لاذبحنه)؛
۳. تبدیل حرفی به حرف دیگر؛ مانند: یتوفیکم، الصلوة، الربوا و الزکوة؛
۴. اتصال به جای انفصال؛ مانند: الن نجمع عظامه (به جای ان لن…) و ویکان الله (به جای و ان کان الله)؛
۵. انفصال به جای اتصال؛ مانند: لکی لایکون (به جای لکیلا…) و مال هذا الکتاب (به جای مالهذا…)؛
۶. کلماتی که با دو
قرائت خوانده می‌شود؛ ولی به یک صورت نوشته می‌شود؛ مانند:
صراط (به جای صراط و سراط)، بصطه (به جای بسطه و بصطه) و بمصیطر (به جای بمسیطر و بمصیطر).
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «قواعد رسم قرآن».
