اسماعیل بن محمد تمیمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تمیمی، اسماعیل بن محمد بن حامد، از نخستین رجال برجسته و داعی
مذهب دروزی در
قرن پنجم است.
آگاهی ما در باره حیات وی اندک است. در منابع
دروزی از او با عناوینی چون نفس کلی، مشیئه، حجة الامام، داعی الامام، صفوة المستجبّین، هرمس، اخنوخ و مجتبی یاد شده است
تمیمی از نظر سلسله مراتب دینی
دروزیه در بالاترین مرتبه، که «
حدود» نامیده میشد، قرار داشت. وی حد دوم از حدود پنج گانه محسوب میشد و در مرتبه بعد از
حمزة بن علی زوزنی، امام و آغازگر
تبلیغ علنی این فرقه در ۴۰۸، قرار داشت
نزدیکی تمیمی به حمزه به قدری بود که با اینکه هیچگونه پیوند خویشاوندی نداشتند، او را
صِهرِ (
داماد) حمزه مینامیدند.
حمزه در فرمان انتصاب یکی از حدود، وی را زیردست تمیمی معرفی کرده است
و در نامه ای به تمیمی ــ که با عنوان «سجلّ المجتبی» در مجموعه رسائل
دروزیها موجود است ــ به وی اختیار تام داد تا هر که را لازم میداند منصوب، و هر که را میخواهد عزل کند. بعلاوه، اطاعت از تمیمی را لازم و آن را همچون اطاعت از خود اعلام کرده است.
از نقش تمیمی در جریان ادعای استقلال
نَشْتَکین دَرَزی از حمزه، جز نامهای که وی در آن نشتکین را منحرف معرفی کرده است، اطلاع دیگری نداریم.
تمیمی، اندکی پس از اختفای حمزه در ۴۱۱، به دلیلی نامعلوم، مجبور به زندگی مخفیانه شد. شاید علت اختفای هر دو سخت گیری ظاهر، حاکم فاطمی، بر
دروزیها و تعقیب و شکنجه آنان بوده است.
به گفته
مرسل نصر،
تمیمی مجموعهای از رسائل فلسفی داشته که اکثر آنها مفقود و برخی از آنها نیز
تحریف شده است. فقط چند رساله از تمیمی به نامهای سجلّالمجتبی، تقسیم العلوم، رسالة الزناد، رسالة الشمعة، الرشد و الهدایة، و
قصیده شعرالنفس به جا مانده، که در مجموعه مقدّس
دروزیها به نام
رسائل الحکمة یا الحکمة الشریفه موجود است.
رساله تقسیم العلوم را، که او به امر حمزه نوشته بوده،
عبدالرحمان بدوی در
مذاهب الاسلامیین بهطور کامل، و بر اساس دو نسخه، چاپ کرده است.
رساله ای نیز در رد شریعت مسیح به وی نسبت داده شده است.
در باره تاریخ وفات تمیمی اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی آن را ۴۱۸ و برخی ۴۲۷ میدانند. باتوجه به اینکه حمزه در ۴۱۸ طی نامهای یکی از حدود را به نام
علی بن احمد سَمّوقی، مأمور کرده که دعوت مذهب
دروزی را علنی کند و پس از آن هیچ نشانی از فعالیت تمیمی وجود ندارد، شاید بتوان گفت که وی در این تاریخ درگذشته است.
(۱) نجلا م ابوعزالدین،
الدروز فی التاریخ، بیروت ۱۹۹۰.
(۲) عبدالرحمان بدوی، مذاهب الاسلامیین، بیروت ۱۹۷۱ـ۱۹۷۳.
(۳) عارف تامر، تاریخ الاسماعیلیة، لندن ۱۹۹۱.
(۴) عبداللّه نجّار، مذهب
الدروز و التوحید، مصر ۱۹۶۵.
(۵) مرسل نصر، الموحدون (
الدروز) فی الاسلام، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۷.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تمیمی»، شماره۳۸۹۸.