اسماء بنت یزید در قران
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَسماءْ بنت یزید، دختر یزید‌بن سکن انصاری بود.
اَسماءْ بنت یزید:(فکیهه) دختر
یزید‌بن سکن انصاری کنیه‌اش امّ عامر و به گفته برخی
امّ سلمه است. او
از قبیله اوس تیره
بنی‌عبداشهل و مادرش امّ سعد دختر
خزیم اشهلی و طبق برخی نقلها
امّ‌بجاد بود.
همسرش را ابوسعد
و برخی ابوسعید
یاد‌کرده‌اند.وی زمانی که در شمار نخستین زنان
بیعت کننده با
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) قرار گرفت
،
تازه جوان بود.
پدر و برادرش (عامر) در
غزوه اُحُد شهید شدند. در مسیر بازگشت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) از صحنه
احد به
مدینه ، هنگام عبور از محلّه بنی‌عبداشهل، اسماء در حال
شیون و زاری بر
پدر و برادر خود بود و به پیامبر عرض کرد که با وجود شما، هیچ مصیبتی سنگین نیست و به شیون خود پایان داد.
هنگام حفر
خندق در سال پنجم هجری مقداری غذا تهیّه کرد و نزد پیامبر فرستاد.
در
غزوه ذی‌قِرد (غابه) در سال ششم هجری که شتران پیامبر به
غارت رفته بودند، مردان را به شرکت در
غزوه وا‌می‌داشت و همواره نگران سلامت پیامبر بود.
وی سال ششم هجری جزو ۴ زنی بود که در
صلح حدیبیّه شرکت جست و در
بیعت رضوان با پیامبر بیعت کرد.
در
جنگ با
یهودیان خیبر نیز حضور داشت و یکی از ۲۰ زنی بود که در این جنگ شرکت کرده بودند.
او افزون بر این، در
فتح مکّه نیز همراه پیامبر بود.
در
حجّة‌الوداع ، اسماء که افسار
شتر پیامبر را در دست داشت، سنگینی نزول
وحی بر پیامبر را هنگام نزول آیات
سوره مائده ، از نزدیک مشاهده کرد.
پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) اسماء در
جنگ یرموک (منطقه شامات) در سال ۱۳ هجری شرکت جست و با عمود
خیمه ، چند تن از
سپاه روم را کشت
و از آن پس، در
شام سکنا گزید.
اسماء به پیامبر علاقه فراوانی داشت.
یک‌بار هنگامی که پیامبر به محلّه بنی‌عبداشهل آمد و در
مسجد آنان نمازگزارد، پیامبر را به منزل خود دعوت، و از حضرت پذیرایی کرد که همراهان پیامبر نیز به برکت آن حضرت از غذای او سیر‌شدند.
هنگامی که زنان مدینه از او خواستند پرسشهای خود را نزد پیامبر طرح کند، در حضور
اصحاب چنان زیبا سخن گفت و پرسشهای آنان را مطرح کرد که مورد تحسین پیامبر قرار گرفت.
در گفتوگو با پیامبر کمتر خجالت می‌کشید
، بدین‌جهت ۸۱
روایت در زمینه‌های گوناگون از پیامبر نقل کرده
و
راوی ثقه (مورد اعتماد) شناخته شده است.
ابن‌حنبل ، بخشی از اثر خود را به روایات او اختصاص داده است.
در مباحث قرآنی، روایاتی از اسماء درباره
اسم اعظم در
قرآن ،
سوره قریش و آیه ۵۳
زمر وجود دارد.
اسماء را زنی دیندار، خردمند
، سخنور
،
خادم پیامبر و
مجاهد در راه خدا
و بی توجّه به زیور دنیا
وصف کرده‌اند.
او به سال ۷۰ هجری از دنیا رفت
و در
قبرستان باب الصغیر شام مدفون شد.
زنان مسلمان در آغاز، پس از
طلاق ،
عِدّه نگه نمی‌داشتند تا این‌که اسماء از همسر خود طلاق گرفت و آیه «والمُطَلّقتُ یَتَربّصنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلثَةَ قُروء...»
نازل شد. به روایت
ابی‌داود و
ابن‌ابی حاتم از اسماء، حکم
عدّه طلاق ، نخستین بار درباره او نازل شده‌است.
الاستیعاب فی معرفة الاصحاب؛ اسد الغابة فی معرفة الصحابه؛ اعلام النساء فی عالمی العرب والاسلام؛ البدایة و النهایه؛ تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر والاعلام؛ تاریخ مدینة دمشق؛ تفسیر القرآن العظیم، ابن‌کثیر؛ تهذیب التهذیب؛ الجامع لاحکام القرآن، قرطبی؛ حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء؛ الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور؛ سنن ابی‌داوود؛ سیر اعلام النبلاء؛ عارضة الاحوذی بشرح جامع الترمذی؛ الطبقات الکبری؛ کتاب الثقات؛ کتاب الطبقات؛ کتاب الوافی بالوفیات؛ مجمع‌الزوائد و منبع الفوائد؛ مسند احمد‌بن‌حنبل؛ المعجم الکبیر؛ المغازی.
دائرةالمعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله«اسماء بنت یزید در قران»
