اسمای موصول
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اسمای موصول، یکی از
اصطلاحات به‌کار رفته در
ادبیات عرب و
علم منطق بوده و به معنای اسمای مبهم نیازمند به جمله تبیینی (جمله
صله) است.
اسمای موصول از اسم‌های مبهم‌اند که تبیین معنای آنها به
جمله نیاز دارد. به جمله‌ای که
ابهام موصول را برطرف می‌کند،
جمله صله می‌گویند. ضمیری در جمله صله، وجود دارد که به موصول برمی‌گردد و به آن عائد صله گفته می‌شود؛ برای مثال در جمله «ذهب الذی قام ابوه»، جمله «قام ابوه» جمله صله است و ضمیر «ه» (عائد) به «الذی» برمی‌گردد که موصول جمله است.
اسم موصول دو قسم است:
۱. مختص؛ الفاظ اسم موصول مختص: مفرد مذکر: «الذی»، تثنیه مذکر: «اللذان، اللذَیْن»، جمع مذکر: «الذین»، مفرد مؤنث: «التی»، تثنیه مؤنث: «اللتان، اللتین» و جمع مؤنث: «اللات، اللاتی».
۲. مشترک؛ الفاظ اسم موصول مشترک عبارت است از: مَن، ما، ایّ، ذا و ذو.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اسمای موصول»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۱/۲.
