اسلع بن شریک
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَسْلَع‌بن‌شُرِیک‌بن‌عوف تمیمی از تیره
بنی الاعرج و
ساربان پیامبر بود.
ابن سعد ، نامش را میمون بن سنباذ، و اسلع را لقب او می‌داند.
وی ساربان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و از خادمان او بود.
آیه تیمم درباره او نازل شده
و تنها روایت منقول از او، درباره چگونگی تیمّم است.
ابن حبان نیز در کتاب
الثقات از او نام برده‌است.
بنا به روایتی از خود وی، در یکی از سفرها که ساربان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) بود، شب هنگام
محتلم شد و به‌سبب سرما از بیم بیماری و
مرگ ،
غسل نکرد و چون نمی‌خواست در آن حال
شتر پیامبر را هدایت کند، این
امر را به مردی از
انصار واگذاشت و خود پس از گرم کردن
آب و غسل کردن به پیامبر و یارانش پیوست. وقتی
رسول خدا ، علّت تأخیرش را جویا شد، ماجرا را شرح داد، آنگاه آیه ۴۳
نساء نازل شد
:«... واِن کُنتُم مَرضی اَو عَلی سَفَر اَو‌جاءَ اَحَدٌ مِنکُم مِنَ الغائِطِ اَو لمَستُمُ النِّساءَ فَلَم‌تَجِدوا ماءً فَتَیَمَّموا صَعیدًا طَیِّبًا فامسَحوا بِوُجوهِکُم واَیدیکُم اِنَّ اللّهَ کانَ عَفُوًّا غَفُورا» براساس این آیه، از‌مؤمنان خواسته شد در صورت نیاز به غُسل چنانچه بیمار یا مسافر بودند یا آب کافی نداشتند تیمّم کنند.
بنابر روایت دیگری از خود او، پیامبر فرمان حرکت داد و او مشکل خود را مطرح کرد، آنگاه آیه‌پیشین نازل شد و پیامبر، روش تیمم را به او آموخت
و پس از آن‌که به آب دست یافتند، از او خواست
غسل کند.
الاصابة فی تمییز الصحابه؛ البدایة والنهایه؛ تاریخ مدینة دمشق؛ الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور؛ الطبقات‌الکبری؛ کتاب الثقات؛ المعجم الکبیر.
مرکز دائرة المعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله «اسلع بن شریک».
