• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اسلام در هند

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اسلام در قرن‌های هفتم تا دهم هجری قمری در کشور هند با حاکمیت تشیع همراه بوده است. از زمان سلطان‌ محمد سام غوری (آغاز قرن هفتم) دهلی پایتخت سلاطین مسلمان شد و در سال ۹۱۸ هجری که محمد‌علی قطب‌شاه از ایران به هند رفت و در منطقه دکن تشیع را مذهب رسمی اعلام کرد، اگرچه از مبانی فقهی و عقایدی آنان مدرکی در دست نیست، اما می‌توان حدس زد که از رهبران شیعه تبعیت می‌کردند.


تاریخ نفوذ اسلام در شبه قاره هند، با افسانه‌ها و موهومات آمیخته است؛ ولی این مقدار مسلم است که تاجران عرب مسلمان در زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم)؛ اسلام را در مناطق ساحلی و جزایر جنوب هند رواج دادند.
[۱] اطهر روضی، سیدعباس، شیعه در هند، ج۱، ص۲۲۹.

یکی از کسانی که اسلام آورد، ابن‌ شنسب بود، او در زمان امیرمؤمنان (علیه‌السلام) مسلمان شد، اصل سلاطین غور از غور هرات هستند و نسب آنان به ابن‌ شنسب می‌رسد.
[۲] اطهر روضی، سیدعباس، شیعه در هند، ج۱، ص۲۲۹.
[۳] میر حامد حسین، عبقات الانوار فی مناقب الائمه الاطهار، ص۱۰۲.

بعداز اسلامش امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) فرمان‌داری ناحیه غور را به وی تفویض کرد.

اولین پادشاه مسلمان غوری که به هندوستان لشکر کشید و دهلی را فتح کرد و آن را پایتخت قرار داد، سلطان‌ محمد سام غوری بود. از زمان این سلطان (قرن هفتم) دهلی پایتخت اسلامی شد و تا هنگامی که انگلستان بر آن تسلط یافت، پایتخت سلاطین مسلمان بود.
[۴] میر حامدحسین، عبقات الانوار فی مناقب الائمه الاطهار، ص۱۰۲.


در این باره برخی دیدگاه‌ها را بیان می‌کنیم:

۲.۱ - دیدگاه اول

صاحب کتاب شیعه در هند می‌نویسد:
در حکومت فیروز شاه تغلق (۷۵۲ ـ ۷۹۰ قمری) تعداد شیعیان اثناعشری افزایش یافت. مخالفانشان آنان را رافضی می‌نامیدند. (لازم به ذکر است که از قرن ۷ تا ۱۰ بعضی عثمانی‌ها در هند هم بوده‌اند).
[۵] ابن‌خلدون، تاریخ ابن‌خلدون، ج۲۷، ص۱۴۹.


۲.۲ - دیدگاه دوم

سلطان فیروز در نوشته‌ای آورده بود: شیعیان که رافضی نامیده می‌شدند، افرادی را شیعه و رافضی نموده‌اند، آنان درباره اصول عقیدتی فرقه خود رساله‌ها و کتاب‌هایی نوشته و سخنرانی‌هایی ایراد نموده‌اند.
[۶] اطهر روضی، سید عباس، شیعه در هند، ج۱، ص۲۵۵.


۲.۳ - دیدگاه سوم

شیخ محمد مظفر در کتاب تاریخ شیعه می‌گوید: روحیه تشیع و پیروی از آل‌محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) و اعتقاد به ایشان در این سرزمین وجود داشت؛ به طوری که مذهب تشیع آشکارا در سرزمین گجرات رواج داشت.
[۷] میر حامد حسین، عبقات الانوار فی مناقب الائمه الاطهار، ص۱۱۰.


شخصی به نام محمدعلی قطب‌شاه که در همدان متولد شده بود، در اوایل جوانی از ایران به هند رفت... . او در سال ۹۱۸ قمری رسماً زمام‌دار منطقه «دکن» شد. وی که از مریدان شیخ صفی‌الدین اردبیلی بود، هنگامی که شنید شاه اسماعیل مذهب شیعه را در ایران رواج داده است، در منطقه «دکن» تشیع را مذهب رسمی اعلام کرد.
[۸] میر حامد حسین، عبقات الانوار فی مناقب الائمه الاطهار، ص۱۰۴.


پس می‌توان نتیجه گرفت که اساس اسلام هندیان در آن قرون با حاکمیت شیعه بوده است و عقیده شیعه در برابر عقیده حنفی (که گفته شد) بر چهار اصل کتاب، سنت، عقل، اجماع استوار است.

۱. ↑ اطهر روضی، سیدعباس، شیعه در هند، ج۱، ص۲۲۹.
۲. ↑ اطهر روضی، سیدعباس، شیعه در هند، ج۱، ص۲۲۹.
۳. ↑ میر حامد حسین، عبقات الانوار فی مناقب الائمه الاطهار، ص۱۰۲.
۴. ↑ میر حامدحسین، عبقات الانوار فی مناقب الائمه الاطهار، ص۱۰۲.
۵. ↑ ابن‌خلدون، تاریخ ابن‌خلدون، ج۲۷، ص۱۴۹.
۶. ↑ اطهر روضی، سید عباس، شیعه در هند، ج۱، ص۲۵۵.
۷. ↑ میر حامد حسین، عبقات الانوار فی مناقب الائمه الاطهار، ص۱۱۰.
۸. ↑ میر حامد حسین، عبقات الانوار فی مناقب الائمه الاطهار، ص۱۰۴.


پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «اسلام در هند و عثمانی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۴/۲۱.    


رده‌های این صفحه : ترکیه | جغرافیای اسلامی | هند
جعبه ابزار