حکیم بزرگوار این اثر نفیس را در دو بخش تنظیم کرده است. در بخش اول آن که مربوط به حکمت نظری است حکمت را پس از مقدمه در اثبات واجب الوجودو مباحث توحید آغاز و به دنبال آن مباحث معادونبوتوامامت را به طور استدلالی دنبال کرده است و با آوردن ادله‌ای در اثبات امامت حضرت مهدی (عج) این بخش را به پایان برده است. در بخش دوم کتاب که در حکمت عملی است پس از مقدمه، فلسفهتفاوتبلوغزنومرد را مطرح ساخته و بر آن چهار دلیل اقامه کرده و به دنبال آن بحث طهارتواسرار نجاست را بیان فرموده و با طرح مباحث نمازوزکاتوروزه این بخش را نیز به پایان برده است. حکیم در این کتاب از سایر ابواب فقه سخنی به میان نیاورده و در آخر کتاب اشاره کرده که چون مادر کتاب نبراس سایر ابواب را به نظم در آورده‌ایم از طرح آن در اینجا خودداری نمودیم. این کتاب نشان می‌دهد که حکیم علاوه بر فلسفه درعلوم مختلف از جمله فقه تبحر داشته است.
