حسین، یکی از پسران اسحاق، به حرّانمهاجرت کرد و نخستین فرد این دودمان بود که به حلب رفت و پس از وصلت با دختر یکی از بزرگان حلب توانگر شد. همو تشیع را در زمانی که مذهب حنفی در حلب حکمفرما بود، به آن‌جا برد.
[۱۰]راغب طبّاخ، محمد، اعلام النبلاء بتاریخ حلب الشهباء، ج۴، ص۲۶۹، چاپ محمد کمال، حلب ۱۴۰۸ـ۱۴۰۹/ ۱۹۸۸ـ۱۹۸۹.
ابوابراهیممحمدحرّانی، از نوادگان حسین، شاعری دانشمند بود، که ابوالعلای معرّی او را ستود، و وی از این‌رو به «ممدوح» شهرت یافت و نخستین فرد این خاندان بود که نقابت طالبیان حلب در زمان سیف‌الدوله حمدانی (حک: ۳۳۳ـ۳۵۶) شد.
[۱۶]امین، محسن، اعیان الشیعة، ج۱، ص۲۰۱، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
فرزندان این خاندان همچنان در فوعه ـ از نواحی حلب ـ دارای عظمت و جلالت‌اند و شجره‌نامه‌ای که به تأیید بزرگان و دانشمندان رسیده است، در دست دارند. برخی از آنان نیز در عراق و آذربایجان به سر می‌برند.
