• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

إِسْتَهْوَتْهُ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





اسْتَهْوَتْهُ: (کَالَّذِی اسْتَهْوَتْهُ)
«اسْتَهْوَتْهُ» از مادّه‌ «هوی» به معنای وادار کردن کسی به پیروی از هوا و هوس است.



(قُلْ أَنَدْعُو مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَنفَعُنَا وَلاَ يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَى أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدَىَ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ) (بگو: «آيا غير از خدا، چيزى را بخوانيم و عبادت كنيم كه نه سودى به حال ما دارد، نه زيانى؛ و به اين ترتيب، به عقب برگرديم بعد از آن‌كه خداوند ما را هدايت كرده است؟! همانند كسى كه براثر وسوسه هاى شياطين، در روى زمين راه را گم كرده، و سرگردان مانده است؛ در حالى كه يارانى دارد كه او را به هدایت دعوت مى‌كنند و مى‌گويند: به سوى ما بيا!» بگو: «تنها هدايت خداوند، هدايت واقعى است؛ و ما دستور داريم كه تسلیم پروردگار جهانيان باشيم).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: استهواء به معنای خود را ساقط کردن و پائین آوردن است و اینکه فرمود: (کَالَّذِی اسْتَهْوَتْهُ الشَّیاطِینُ فِی الْاَرْضِ حَیْرانَ...) مثال زده است به انسان متحیری که در کار خود سرگردان است، و درباره سعادت خود عزم راسخی ندارد، و لذا بهترین راه سعادت و مستقیم‌ترین راه رسیدن به هدف را که قبل از او هم کسانی آن راه را پیموده و به هدف رسیده‌اند ترک می‌گوید، آن گاه سرگشته و حیران مانده شیطان‌ها محاصره‌اش نموده و به سوی هلاکش می‌خوانند، هر چه هم که یاران هدایت یافته‌اش بر او بانگ می‌زنند و به سوی هدایتش دعوت می‌کنند قبول نمی‌کند و در عین اینکه بر سر دو راهی سقوط و نجات قرار گرفته، نمی‌فهمند تکلیفش چیست. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. انعام/سوره۶، آیه۷۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۴۹.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۵، ص۳۶۸.    
۴. انعام/سوره۶، آیه۷۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۳۶.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۲۰۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۱۴۳.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۲۰۶.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۱۴۴.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۴۳-۱۴۴.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۹۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «إسْتَهْوَتْهُ»، ص۴۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره انعام | لغات قرآن




جعبه ابزار