استخوان در قیامت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احیای انسان‌ها و خلقت دوباره استخوان هایشان در
قیامت مساله‌ای است که قبول آن کمی مشکل است و لذا
خداوند در
قرآن بر این مطلب تاکید کرده و آیات متعددی در این باره نازل شده است.
خداوند بر جمع آوری استخوان‌های مردگان، حتی استخوان‌های ظریف و کوچک سر انگشتان آنها در قیامت تاکید می‌کند:
«ایحسب الانسـن الن نجمع عظامه بلی قـدرین علی ان نسوی بنانه» «آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوان‌های او را جمع نخواهیم کرد آری قادریم که حتی خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم».
«وقالوا اءذا کنا عظـما
ورفـتا اءنا لمبعوثون خلقا جدیدا ... فسیقولون من یعیدنا... قل الذی فطرکم اول مرة...» «و گفتند آیا وقتی استخوان و خاک شدیم (باز) به آفرینشی جدید برانگیخته می‌شویم... پس خواهند گفت چه کسی ما را بازمی گرداند... بگو همان کس که نخستین بار شما را پدید آورد...».
«... قالوا اءذا کنا عظـما
ورفـتا اءنا لمبعوثون خلقا جدیدا او لم یروا ان الله... قادر علی ان یخلق مثلهم...» «... گفتند آیا وقتی ما استخوان و خاک شدیم (باز) در آفرینشی جدید برانگیخته خواهیم شد آیا ندانستند که خدایی که... تواناست که مانند آنان را بیافریند».
«قالوا اءذا متنا وکنا ترابا وعظـما اءنا لمبعوثون لقد وعدنا نحن وءاباؤنا هـذا من قبل... قل لمن الارض و من فیها ان کنتم تعلمون سیقولون لله قل افلاتذکرون» «گفتند آیا چون بمیریم و خاک و استخوان شویم آیا واقعا باز ما زنده خواهیم شد درست همین را قبلا به ما و پدرانمان وعده دادند... بگو اگر می‌دانید (بگویید) زمین و هر که در آن است به چه کسی تعلق دارد خواهند گفت به خدا بگو آیا عبرت نمی‌گیرید».
«و ضرب لنا مثلا ونسی خلقه قال من یحی العظـم وهی رمیم قل یحییها الذی انشاها اول مرة... اولیس الذی خلق السمـوت والارض بقـدر علی ان یخلق مثلهم...» «و برای ما مثلی آورد و آفرینش خود را فراموش کرد گفت چه کسی این استخوان‌ها را که چنین پوسیده است زندگی می‌بخشد بگو همان کسی که نخستین بار آن را پدید آورد... آیا کسی که آسمان‌ها و زمین را آفریده توانا نیست که (باز) مانند آنها را بیافریند...».
«اءذا متنا وکنا ترابا وعظـما اءنا لمبعوثون قل نعم وانتم دخرون» «آیا چون مردیم و خاک و استخوان‌های (خرد) گردیدیم آیا راستی برانگیخته می‌شویم بگو آری در حالی که شما خوارید».
«و کانوا یقولون ائذا متنا و کنا ترابا وعظـما اءنا لمبعوثون قل ان الاولین والاخرین لمجموعون الی میقـت یوم معلوم» «و می‌گفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا (باز) زنده می‌گردیم بگو در حقیقت اولین و آخرین قطعا همه در موعد روزی معلوم گرد آورده شوند».
«اءذا کنا عظـما نخرة فاذا هم بالساهرة» «آیا وقتی ما استخوان ریزه‌های پوسیده شدیم (زندگی را از سر می‌گیریم) و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود».
«وقالوا اءذا کنا عظـما
ورفـتا اءنا لمبعوثون خلقا جدیدا قل کونوا حجارة او حدیدا او خلقا مما یکبر فی صدورکم فسیقولون من یعیدنا...» «و گفتند آیا وقتی استخوان و خاک شدیم (باز) به آفرینشی جدید برانگیخته می‌شویم بگو سنگ باشید یا آهن یا آفریده‌ای از آنچه در خاطر شما بزرگ می‌نماید (باز هم برانگیخته خواهید شد) پس خواهند گفت چه کسی ما را بازمی گرداند».
«... قالوا اءذا کنا عظـما
ورفـتا اءنا لمبعوثون خلقا جدیدا اولم یروا ان الله... قادر علی ان یخلق مثلهم...» «... گفتند آیا وقتی ما استخوان و خاک شدیم (باز) در آفرینشی جدید برانگیخته خواهیم شد آیا ندانستند که خدایی که... تواناست که مانند آنان را بیافریند».
«ایعدکم انکم اذا متم وکنتم ترابا وعظـما انکم مخرجون هیهات هیهات لما توعدون» «آیا به شما وعده می‌دهد که وقتی مردید و خاک و استخوان شدید (باز) شما (از گور زنده) بیرون آورده می‌شوید».
«قالوا اءذا متنا وکنا ترابا وعظـما اءنا لمبعوثون لقد وعدنا نحن وءاباؤنا هـذا من قبل ان هـذا الآ اسـطیر الاولین» «گفتند آیا چون بمیریم و خاک و استخوان شویم آیا واقعا باز ما زنده خواهیم شد درست همین را قبلا به ما و پدرانمان وعده دادند این جز افسانه‌های پیشینیان (چیزی) نیست».
«و ضرب لنا مثلا ونسی خلقه قال من یحی العظـم وهی رمیم قل یحییها الذی انشاها اول مرة وهو بکل خلق علیم» «و برای ما مثلی آورد و آفرینش خود را فراموش کرد گفت چه کسی این استخوان‌ها را که چنین پوسیده است زندگی می‌بخشد بگو همان کسی که نخستین بار آن را پدید آورد و اوست که به هر (گونه) آفرینشی داناست».
«اءذا متنا وکنا ترابا وعظـما اءنا لمبعوثون قل نعم وانتم دخرون» «آیا چون مردیم و خاک و استخوان‌های (خرد) گردیدیم آیا راستی برانگیخته می‌شویم بگو آری در حالی که شما خوارید».
«اءذا متنا وکنا ترابا وعظـما اءنا لمدینون» «آیا وقتی مردیم و خاک و (مشتی) استخوان شدیم آیا واقعا جزا می‌یابیم».
«و کانوا یقولون ائذا متنا و کنا ترابا وعظـما اءنا لمبعوثون» «و می‌گفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا (باز) زنده می‌گردیم».
«اءذا کنا عظـما نخرة فاذا هم بالساهرة» «آیا وقتی ما استخوان ریزه‌های پوسیده شدیم (زندگی را از سر می‌گیریم) و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود».
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۱۱۶، برگرفته از مقاله «استخوان در قیامت».
