• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اسب‌های مجاهدان (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



در آیات قرآن از اسب‌های مجاهدان یاد شده است.



از سوگندهای قرآن، سوگند به اسب‌های مجاهدان است.

۱.۱ - اسبان دونده

سوگند خداوند به اسبان دونده و نفس‌زنان مجاهدان:
«وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا • فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا؛سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالى كه نفس زنان به پيش مى‌تاختند، و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهايشان با سنگهاى بيابان)،»
مقصود از «والعادیات» به قرینه «فالمغیرات» و «فوسطن» اسب‌های جنگی است.

۱.۲ - اسبان مهاجم در صبح‌گاه

اسبانِ مجاهدان و مهاجم بر دشمن در صبح‌گاهان، مورد سوگند خداوند:
«وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا • فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا؛سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالى كه نفس زنان به پيش مى‌تاختند، و سوگند به هجوم آوران در سپيده دم.»

۱.۳ - اسبان پراکننده گرد

قسم خداوند به اسبانى كه با دويدن به‌سوى ميدان جهاد، گرد برمى‌انگيزند:
«وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا • فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا؛سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالى كه نفس زنان به پيش مى‌تاختند، كه گرد و غبار به هر سو پراكندند.»

۱.۴ - اسبان قرار گرفته در قلب دشمن

سوگند خداوند به اسبان قرار گرفته در قلب سپاه دشمن هنگام جهاد:
«وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا • فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا؛سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالى كه نفس زنان به پيش مى‌تاختند، و ناگهان در ميان جمع دشمن ظاهر شدند.»
ضمیر «به» یا به «عدو» و یا «صبح» برمی گردد که در هر صورت، اسبان در جمع و وسط قرار می‌گیرند؛ نه این که محاصره می‌کنند.


آمادگى دفاعى مجاهدان با اسبان، سبب ترس و هراس دشمنان شناخته‌شده و ناشناخته:
وأعدّوا لهم مّا استطعتم مّن قوّة ومن رّباط الخيل ترهبون به عدوّ اللّه وعدوّكم وءاخرين من دونهم ....



بازديد سلیمان علیه‌السلام از اسب‌هاى آماده براى جهاد:
«إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ • فَقَالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَن ذِكْرِ رَبِّي حَتَّى تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ؛به خاطر بياور هنگامى را كه عصرگاهان اسبان چابك تندرو را بر او عرضه داشتند، گفت: من اين اسبان را بخاطر پروردگارم دوست دارم و مى‌خواهم از آنها در جهاد استفاده كنم. او به آنها نگاه مى‌كرد تا از ديدگانش پنهان شدند.»
در روایتی از علی علیه‌السّلام نقل شده است: بازدید سلیمان علیه‌السّلام از اسبان، برای آماده سازی اسباب جهاد بوده است.


۱. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۱.    
۲. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۲.    
۳. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲۰، ص۳۴۶.    
۴. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۱.    
۵. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۳.    
۶. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۱.    
۷. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۴.    
۸. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۱.    
۹. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۵.    
۱۰. انفال/سوره۸، آیه۶۰.    
۱۱. ص/سوره۳۸، آیه۳۱.    
۱۲. ص/سوره۳۸، آیه۳۲.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فیتفسیر القرآن، ج۸، ص۳۵۹.    
۱۴. عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، نورالثقلین، ج۴، ص۴۵۴-۴۵۵.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۸۹، برگرفته از مقاله «اسب های مجاهدان».    


رده‌های این صفحه : اسب | جهاد | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار