دانشمندان علوم قرآنی ، آیات و سوره‌های قرآن را به جهات گوناگون همچون زمان و مکان نزول ، فصل نزول ، حالات و کیفیت نزول و… تقسیم کرده‌اند. یکی از آن‌ها، تقسیم قرآن به ارضی و سمایی است. بخش عمده آیات و سوره‌های قرآن، در زمین و در شهرهای مکه و مدینه ، و اندکی از آیات نیز در سفر معراج و در آسمان نازل شد؛ لذا قرآن کریم به «ارضی» و «سمایی» تقسیم شده است.
جلال الدین سیوطی می‌گوید:«بخشی از قرآن در آسمان و بخشی در زمین، و بخشی میان آسمان و زمین، و بخشی در غار و در دل زمین نازل شده است». او آن گاه آیات نازل شده در غیر زمین را برشمرده است.
