ارشاد القلوب الی الصواب المنجی من عمل به من الیم العقاب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مولف:
حسن بن محمد دیلمی
ارشاد القلوب، کتاب گران سنگی است که در واقع از سوی این عالم شیعی در قالب وعظ به عالم
تشیع هدیه شده است. زیرا در دیدگاه او ـ که منبعث از کلام گهربار
رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ است ـ بهترین هدیه و سوغاتی که یک مسلمان می تواند به برادر مسلمان خود بدهد. پند و اندرزی است که هدایت او را زیاد کند و او را از هلاکت نگه دارد.
این کتاب سودمند، مورد استناد محدثان بزرگی چون مجلسی و
شیخ حر عاملی است و از این جهت، بر دیگر آثار این مولف برتری دارد.
علامه بزرگ مجلسی در
بحار الانوار می گوید:
«یکی از کسانی که از او روایت نقل کرده ام، شیخ عارف حسن بن محمد است. و کتاب ارشاد القلوب او کتابی منقح و پاکیزه و مشتمل بر اخبار متین و استوار و شگفتی است.»
در ویژگی این کتاب بسیار گفته شده است و بعضی از بزرگان در تقریظی که بر این کتاب نوشته اند ابیاتی سروده اند. مرحوم
سید علی صدر الدین، معروف به «
سید علی خان شیرازی» دو رباعی سروده است که ترجمه آن چنین است:
«این کتابی است که در معانی و مضامینش بسیار نیکو است و از
ابی محمد الحسن الدیلمی است.
برای مریض زمین گیر از شفا یافتن شیرین تر است و برای چشم از خواب سنگین، لذیذتر است.»
آخرین سخن در وصف این کتاب، این که مرحوم
مرعشی نجفی می نویسد:
«مخفی نیست همان طور که بدن انسان دچار امراض می شود، دل انسان نیز در معرض مرض و کسالت است؛ چنانچه روایاتی بر آن دلالت دارد و از جمله معالجاتی که در مورد امراض دل بسیار سودمند است، وعظ و ارشاد و یادآوری منجیات و مهلکات است و راهنمایی های افراد پاک و روشن ضمیر است که بسیاری را از مفاسد دور نگه می دارد. و خداوند دانشمندان بزرگی را که در این راه تلاش کرده و با تألیفات خود چراغ هدایت را برافروخته اند، بهره مند سازد. و از بهترین این کتاب ها «ارشاد القلوب» علامه محدث ثقه بارع زاهد ناسک
شیخ ابی محمد الحسن الدیلمی است با این که خیلی مختصر و حجمش کوچک است ولی جامع کثیری از احادیث قدسیه و روایات مأثوره از پیغمبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ و عترت طاهرین و کلمات درر بار دانشمندان صالح از گذشتگان است.»
این کتاب به قلم
شیخ شرف الدین بحرانی تلخیص شده و از آن، چند ترجمه شده است که معروف ترین آن ها ترجمه سید هدایت الله مسترحمی جرقویه ای و دیگری ترجمه حاج سید عبد الحسین رضائی و تصحیح این اثر توسط محمد باقر بهبودی می باشد.
این کتاب در دو مجلد تألیف شده است.
در جزء اول ابتدا بحث موعظه سپس ذمّ
دنیا و
دنیاگرایی و
امراض قلبی و
رذائل اخلاقی را مطرح كرده و پس از آن به بحث
توبه،
خوف،
رجاء و
صفات حسنه از قبیل
شکر،
یقین و سایر موارد به طور مفصل پرداخته و در لابه لای فصول، بحث هایی با عنوان مواعظ یا احادیثی از امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ و احادیث منتخبه را آورده است.
در جزء دوم كتاب كه در چاپ حاضر با جزء اول در یك مجلد چاپ شده است بحث مبسوطی در فضائل و مناقب
اهل بیت ـ علیهم السلام ـ مانند انتساب تمام علوم به
امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ ، فضائل آن حضرت،
فضائل حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ ،
شجاعت و جنگ های مولای متقیان، كلمات آن حضرت، مناظرات و احتجاج های حضرت با علمای ادیان مختلف، فضل
امت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ بر سایر امت ها، فضایل سایر
ائمه ـ علیهم السلام ـ و معجزات و كرامات قبر شریف حضرت
امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ در
نجف اشرف و ذكر جریانات تاریخی مستند پیرامون آن می باشد. دیلمی از این مباحث استفاده اخلاقی كرده و از آنجایی كه خود اهل سیر و سلوك و اهل عمل بوده و كلامی گیرا و نفسی گرم داشته كه مطالعه كننده تحت تأثیر آن قرار می گیرد.
عالمان بزرگی چون:
علامه سید محسن امین، صاحب «
ریاض العلماء» و
سید شهاب الدین مرعشی انتساب جلد دوم را به دیلمی صحیح نمی دانند.
آیه الله مرعشی نجفی در این باره می نویسد:
«تقریبا برای ما ثابت است که جلد دوم از ایشان نیست و هر کسی ملاحظه و تدبر کند، این معنی برایش واضح و هویدا خواهد شد.»
سایت اندیشه قم
