أَدیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَدیم: به فتح الف، از مفردات
نهج البلاغه به معنای
چرم دباغی شده است.
چهار مرتبه در بیان نورانی
حضرت امیر (علیه‌السلام) جهت بیان آینده‌ی
کوفه،
بنی امیّه و آفرینش
زمین آمده است.
أَدیم عبارت است از چرم دباغی شده.
و به معنای صفحه زمین و آسمان:
«اَلاَدیم: اَلجِلد المَدبوغ... وَ صَفحَةُ السَّماء وَ الاَرض.» این لفظ چهار بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آن حضرت (علیه‌السلام) دربارۀ آیندۀ کوفه فرموده:
«كَأَنّي بِكِ يا كوفَةُ تُمَدّينَ مَدَّ الاَْدَيمِ الْعُكاظيِّ.» «ای کوفه گویا می‌بینمت که مانند چرم بازار عکاظ کشیده می‌شوی.»
ظاهرا منظور از کشیده شدن
دست به دست شدن در دست خریداران و فروشندگان است.»
و نیز در خطبات دیگر
هر دو در رابطه با
بنی امیه آمده است.
حضرت علی (علیه‌السلام) راجع به
خلقت زمین فرموده‌اند:
«فَسَکَنَتْ مِنَ الْمَیَدانِ لِرُسوبِ الْجِبالِ فی قِطَعِ أَدیمِها.» «زمین در اثر رفتن ریشۀ کوه‌ها در تکه‌های سطحش از تلاطم آرام گرفت.»
این عبارت اخرای
(وَ اَلْقی فی الْاَرْضِ رَواسِیَ اَنْ تَمیدَ بِکُمْ) می‌باشد.
چهار مورد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ادیم»، ص۳۴-۳۵
