اداء در لغت به معنای ایصال است، و در علم قرائات عبارت است از قرائت قرآن و روایات آن بر مشایخ قرائت، پس از اخذ از آنها. بنابراین اداء شامل این امور می‌شود: تلاوت از روی تعبد و تفکر، عرضه قرائت بر شیخ ، تلقینقرائتو روایات آن توسط شیخ بر شاگرد.
برخی اصطلاحات مرتبط با اصطلاح اداء عبارتند از: ائمه اداء: مراد از ائمه اداء همان علمای قرائات است. اصول اداء: مراد، اصولقرائتوقواعدتجوید است، یعنی قواعد کلی و عامی که هر یک از آنها بر همه موارد جاری است. اهل اداء: مراد، اهل قرائت است. و گاهی مراد از اهل اداء، مقرئین مشتهر به ضبطوامانت در عصر خود است. اولو الاداء: مراد، اهل تجوید است. تجوید اداء: به معنای تجویدتلاوت است. جید الاداء: کسی که هنگام تلاوت قرآن ، قواعد قرائتوتجوید را به خوبی رعایت می‌کند.
