كتاب احياءعلومالدين در سال ۶۲۰ هجرى در شهر دهلى به فارسى ترجمه و در قرن اخير- به روايت مصحح مصرى كتاب المنقذ من الضلال - به زبانهاى انگليسى و فرانسه و اسپانيايى و چند زبان زنده ديگر نيز برگردانيده شده است.
از اين چند كتاب و رساله كه بگذريم، همه خلاصه كنندگان احياء و اكثر تذكره نويسان بزرگ بعد از غزالى را مى‌توان در شمار ستايشگران غزالى و كتاب احياء او جاى داد، مانند: ۱. عبد الغافر بن اسماعیل فارسی نیشابوری (۵۲ -۱۱۳۴۴۵۱ -۹ م) مؤلف كتاب السياق در تاريخ نيشابور، كه با غزالى معاصر بوده است. ۲. ابن عساکر مؤلف تاريخ هفتاد جلدى دمشق (۱۱۷۵ -۱۱۰۵ -۵۷۱ -۴۹۹ م). ۳. ابن خلکان، شمس الدین أبو العباس احمد (۱۲۸۲ -۱۲۱۱ -۶۸۱ -۶۰۸ م) مؤلف كتاب وفيات الاعيان و انباء أبناء الزمان. ۴. سبكى، تاج الدین أبو نصر عبد الوهاب (۱۳۶۹ -۱۳۲۶ -۷۷۱ -۷۲۷ م) مؤلف كتاب طبقات الشافعیة الکبری كه به تفصيل درباره غزالى و آثارش بحث كرده است. ۵. طاش کبری زاده (متوفى ۱۵۵۴ -۹۶۲ م) مؤلف كتاب مفتاح السعادة .
