ابن‌خفاجا شهاب‌الدین احمد بن موسی صفدی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِبن خَفاجا، شهاب الدین احمد بن موسی صَفَدی (د ۷۵۰ق/ ۱۳۴۹م)،
محدث و
فقیه شافعی می باشد.
وی از مردم صَفَدْ (شهری در
فلسطین ) بوده و در همان‌جا رشد و کمال یافته است، اما پس از مدتی به یکی از آبادیهای صَفَد نقل مکان کرد و در همان‌جا به کار تألیف و
عبادت و
افتاء پرداخت.
وی از ابن زملکانی (د ۷۲۷ق/ ۱۳۲۷م) و دیگران
فقه و
حدیث آموخت. او را در بعضی از ابواب فقه مانند
ارث و
وصیت چیره‌دست دانسته‌اند.
به نظر می‌رسد که وی زندگی را به
قناعت و سادگی به سرآورده است. از این رو، چنانکه آورده‌اند، هرگز منصب و مقامی نپذیرفت و هیچ گونه مستمری از کسی دریافت نکرد.
معاش او از راه
کشاورزی تأمین می‌شد.
منهاج السالکین، شرح اربعین نَوَوی؛ نسخه خطی این کتاب در کتابخانه توپکاپی (کاراتای، شم و بخش از آن در دارالکتب مصر موجود است).
المسائل و الفوائد: نسخه خطی آن در کتابخانه ظاهریه
دمشق موجود است
شرح التنبیه، ۱۰ مجلد، درباره فقه شافعی
العمدة، مختصری در فقه.
ظاهراً از دو اثر اخیر تاکنون نسخه‌ای در جایی یافت نشده است.
(۱) ا بن حجر عسقلانی، احمد، الدرر الکامنة، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۲ق/۱۹۷۲م.
(۲) ا بن قاضی شهبه، ابوبکر، طبقات الشافعیة، به کوشش عبدالعلیم خان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.
(۳) زرکلی، الاعلام.
GAL، S، K؟ R؟ T؟ Y، FE، Topkap O O سارای MO zesi KO T O phanesi ARAP ۵ Katalogu Yazmalar، استانبول، ۱۹۶۴
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌خفاجا»،ج۳، ص۱۱۵۷.
