احمد بن محمد مقری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شهاب الدین ابو العباس احمد بن محمد، المقری التلمسانی نگارنده
کتاب نفح الطيب من غصن الأندلس الرطيب می‌باشد.
شهاب الدین ابو العباس احمد بن محمد بن احمد بن یحیی بن عبد الرحمن بن ابی العیش بن محمد، المقری التلمسانی، در
حدود ۱۰۰۰ ق در تلمسان زاده شد. کلمه
مقری نشان می‌دهد که خاندان وی از دهکده‌ای کوچک واقع در نزدیکی شهر مذکور بوده و دلیلی ندارد که آن را صورت تحریف یافته‌ای از «
مقری» به معنی
قاری یا
معلم قرآن بگیریم. یکی از اسلاف وی معلم ابن الخطیب،
ادیب معروف اندلسی
قرن چهاردهم میلادی بوده است. شاید از نفوذاین رابطه بود که
مقری خواننده علاقه‌مند این نویسنده و
شاعر بزرگ شد و کتاب اساسی خویش «نفح الطیب» را
بدو اختصاص داد.
مقری در کودکی شاگرد عموی خویش بود که مقام
مفتی داشت و هفت بار
صحیح بخاری را پیش وی خواند و به مرور
زمان تدریس آن را بیشتر از هر کتاب دیگر دوست داشت و در این باب
شهرت یافت. وی در تمام
عمر به تدریس
حدیث پرداخت و چند کتاب در این رشته
تالیف کرد که در آن سال‌ها و بعدها هنگام
اقامت در
مشرق مبنای درس وی بود. ولی علاقه خصوصی وی را در سنین نوجوانی به سوی
ادب و
تاریخ اندلس کشانید.
وی در
سال ۱۰۲۷
هجری از
مغرب به
نیت حج بیت الله به راه افتاد و تا سال ۱۰۳۷ ق پنج بار به حج رفت که در اثنای آن هفت بار
مدینه را
زیارت کرد و بارها در آنجا درس حدیث داد. در بازگشت به
قاهره که قبلا در مسیر حج بدانجا پای نهاده بود، در الازهر به تدریس پرداخت. وی از
قدس،
دمشق و... دیدن کرد و در دمشق در مدرسه جقمقیه به تدریس مشغول شد.
مقری در اندیشه بود که برای همیشه در دمشق مقیم شود، از این رو به قاهره برگشت تا امور خود را سروسامان دهد ولی در ۱۰۴۱ ق در حالی که بیش از چهل سال نداشت، به مرضی ناگهانی درگذشت.
برخی آثاری که از وی به جا مانده است عبارتند از: اتحاف المغرم المغربی، ازهار الریاض، ازهار الکمامة، اضائة الدجنة، الدر الثمین، نفح الطیب و...
نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب
نرم افزار جغرافیای جهان اسلام، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
